Opis treści
W latach 1939–1945, wyniku działań wojennych, najwięcej polskich żołnierzy znajdowało się na Bliskim Wschodzie, który w czasie II wojny światowej określano jako Środkowy Wschód. Na mocy rozkazu Naczelnego Wodza gen. broni Władysława Sikorskiego z 12 września 1942 r. powstała w tej części świata Armia Polska na Wschodzie pod dowództwem gen. dyw. Władysława Andersa. W ciągu niespełna dwóch lat jej funkcjonowania przeszła niejedną organizację i wielokrotnie zmieniała miejsca stacjonowania. W szeregach Armii Polskiej na Wschodzie służyli żołnierze, kobiety w ramach Pomocniczej Wojskowej Służby Kobiet, a także dzieci i młodzież jako junacy oraz młodsze ochotniczki. W trudnych warunkach klimatycznych, pokonując wiele trudności udało się wyszkolić żołnierzy gotowych bić się o niepodległość Polski. To właśnie ze struktur Armii Polskiej na Wschodzie w 1943 r. powstał 2. Korpus Polski, który w latach 1944–1945 walczył na Półwyspie Apenińskim.
