Opis treści
Po 4 czerwca 1920 roku celem polityki węgierskiej, zarówno wewnętrznej, jak i zagranicznej, stało się przywrócenie granic historycznych, ukształtowanych w ciągu tysiącletniej historii Węgier w Europie Środkowej. W jaki sposób próbowano to zrealizować? Przede wszystkim potrzebne były: odpowiednia siła polityczna i ekonomiczna kraju, wzmocnienie świadomości narodowej oraz wytworzenie takiej sytuacji międzynarodowej, która sprzyjałaby rewizji granic państwowych ustanowionych przez mocarstwa w Trianon w 1920 roku. Politycy węgierscy podejmowali działania zmierzające do ponownego przyłączenia terenów zamieszkanych przez mniejszość madziarską, znajdujących się w granicach krajów sąsiednich. Dziś Węgrzy dążą do utrzymania stabilizacji w regionie i zapewnienia bezpieczeństwa swoim rodakom, ale zrezygnowali już z postulatu przyłączenia do ojczyzny utraconych ziem. Po 1945 roku większość partii politycznych odrzuciła rewizjonizm.
Lata 1918–1920 to ważny okres w dziejach Węgier, ponieważ powstało wtedy nowoczesne, w pełni niezawisłe państwo, które prowadziło niezależną politykę zagraniczną. Budapeszt poszukiwał w tym czasie sojuszników, między innymi próbował zyskać poparcie Polski dla koncepcji rewizji granic. Niestety Węgry – tak jak inne państwa Europy Środkowej – stały się pionkiem na szachownicy wielkich mocarstw. Kraj popadł w zależność od Niemiec, a jej kres w 1945 roku nie oznaczał, że Madziarzy będą mogli podążać własną drogą.
