Opis treści
W dwudziestowiecznej refleksji filozoficznej odnajdujemy wielorakie próby konkretyzacji twierdzenia o "zagubieniu wartości". Stała się ona tyglem aksjologicznym, w którym jedni próbowali przywrócić utracony ład, inni obalali "urojone porządki". Co oznacza permanentnie konstatowany "kryzys wartości"? Czy nie jest nadużyciem semantycznym? Część pierwsza książki ujawnia źródła inspiracji stanowione głównie przez fenomenologię Edmunda Husserla i Romana Ingardena. Różnice pomiędzy nimi dotyczące roli poznania bezpośredniego oraz spór Szestowa z Husserlem skłaniają do postawienia pytania: czy odmienne koncepcje filozoficzne można traktować jako motywowane przez postawy aksjologiczne? Osiągnięcia fenomenologów są punktem wyjścia do części drugiej książki, w której autorka syntetycznie zarysowuje problematykę aksjologiczną, koncentrując się na typologii doświadczenia aksjotycznego i egzystencjalnym statusie wartości.
