Opis treści
W rozdziale pierwszym przedstawiono przegląd refleksji nad humorem, począwszy od koncepcji starożytnych filozofów, skończywszy na propozycjach współczesnych badaczy humoru, którzy reprezentują różne dyscypliny naukowe. Przegląd ten pozwala zaobserwować, jak zmieniało się ujmowanie humoru przez stulecia. Wskazuje jednocześnie, jak wielopłaszczyznowe jest to zjawisko, które może być ujmowane podmiotowo. Następuje wtedy koncentracja na psychologicznych właściwościach osób tworzących i odbierających bodźce humorystyczne oraz procesach, które temu towarzyszą. Humor może być także ujmowany przedmiotowo i odnosi się wówczas do cech formalnych bodźców. Przedstawiono różne propozycje podziału i klasyfikacji humoru, będące propozycjami językoznawców, estetyków, psychologów i filozofów. Humor może być rozpatrywany również poprzez funkcje, które omówiono pod koniec tego rozdziału.
Rozdział drugi został poświęcony prezentacji głównych teorii humoru. Ich przegląd oparto na podziale Roda Martina (2008), który wyróżnił pięć typów teorii: teorie ulgi, teorie wyższości i dyskredytowania, teorie kognitywne, teorię rozładowania napięcia Berlynea (1972) i odwróconą teorię Aptera (Apter, Desselles, 2012).
