Opis treści
To pierwsza w języku polskim książka znanego niemieckiego filozofa Güntera Abla (ur. 1947) z Berlina, przedstawiciela Niemiec w światowej Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Filozoficznych. Zebrane tu prace zarysowują jego koncepcję „interpretacjonizmu”. Abel wychodzi z założenia, że nie ma rzeczywistości niezinterpretowanej. Interpretację pojmuje maksymalnie szeroko, jako odniesioną nie tylko do tekstów, ale obecną już na podstawowym poziomie sfery społecznej, poprzedzającej wszystko jednostkowe. W ten sposób staje między hermeneutyką, która jego zdaniem zawęża rozumienie „interpretacji”, a filozofią analityczną z jej podstawą w języku naturalnym. Znak w sensie Abla jest pojęciem obejmującym więcej niż język. Interpretacjonizm staje też między esencjalizmem a relatywizmem: interpretacja nie jest czymś dowolnym, lecz ma swoje historyczne i kulturowe a priori. Na tym podłożu autor dąży do odświeżenia filozofii praktycznej, zwłaszcza naszego rozumienia demokracji, polityki i etyki. Ten szeroko zakrojony program jest rzadkim dziś przykładem „pozytywnej” pracy filozofii wprawdzie akademickiej, ale upatrującej swych zadań poza akademią.
