Opis treści
Artur Daniel Liskowacki napisał, że wiersze Jerzego Lucjana Woźniaka wpisują się w dwa porządki: wewnętrzny (liryka „opowiadająca o życiu i śmierci oraz spajającej je miłości”) i przestrzenny („wędrówka w pejzażu realnym, lecz i metafizycznym”)1. Rzeczywiście: twórczość Woźniaka wyraźnie pokazuje, jak ważne są dla niego dwa wielkie tematy: natury i egzystencji. Określają one charakter tej poezji jako rodzącej się na styku sił odwiecznych, odkrywających wzajemne podległości i dominacje. W świecie natury – żywioł gór ujawnia swoją kosmiczną niepojętość, a jednocześnie, budząc respekt i podziw, skłania do poznawania siebie wciąż od nowa. W świecie egzystencji – to, co intymne, zarazem nadaje pewność istnieniu, odkrywając także wszelkie ułomności ciała.
Spis treści
Od Redaktorów
Jerzy Lucjan Woźniak
Terapeutyczna funkcja poezji
Katarzyna Niesporek
Pochodnia Pana Cogito
O jednym cyklu wierszy Jerzego Lucjana Woźniaka
Artur Daniel Liskowacki
Pod skórę, pod górę
Ewa Bartos
Tropy wyobraźni
Przyroda w twórczości Jerzego Lucjana Woźniaka
Agnieszka Klepek-Drozd
Człowiek jak powój w lesie
Glosa do poezji Jerzego Lucjana Woźniaka
Tomasz Pyzik
Krople wieczności
O wierszu Strumień Jerzego Lucjana Woźniaka
Ryszard Bednarczyk
Metafizyka światła i gór
O poezji Jerzego Lucjana Woźniaka
Marek Pacukiewicz
Korzenie metafizyki
Patrycja Kaleta-Łuczynowicz
Tatry, poezja i żywioły
Metapoetyckie wyprawy Jerzego Lucjana Woźniaka
Elżbieta Dutka
„Oparty o granit – metafizyczność słyszę"
Podwojona topografia w tomie W Tatrach Jerzego Lucjana Woźniaka
Piotr Zaczkowski
Mała rozprawa o spójnikach i z nimi samymi
Paweł Majerski
Bibliografia poetycka Jerzego Lucjana Woźniaka
Noty o autorach
Indeks osób
