Opis treści
Lectura super Psalmos nie jest „sumą egzegetyczną” Akwinaty, choć podobnie jak jej odpowiednik teologiczny również pozostała niedokończona i będąc jednym z ostatnich świadectw aktywności św. Tomasza nosi na sobie ślady wielu lat jego doświadczeń wypływających z pracy egzegetycznej prowadzonej w różnych kontekstach akademickich i pastoralnych. Egzegetyczny styl Akwinaty łączy w sobie zamiłowanie do prostoty i bogactwa, pedagogiczne podejście ukierunkowane na „pożytek” (duchowy, duszpasterski) i delikatność w wyjaśnianiu wielkich tematów teologicznych. Akwinata bowiem przekonuje, że w przypadku Księgi Psalmów nie chodzi o pewien szczegółowy temat Pisma Świętego, lecz treścią tej księgi jest cała teologia do tego stopnia, że bardziej przypomina Ewangelię niż księgę Starego Testamentu. Tym samym mamy sposobność odkryć nie tyle jakieś wybrane punkty nauki Akwinaty, ile przede wszystkim św. Tomasza jako teologa, który – wyjaśniając sens psalmów – ujawnia swoją hermeneutykę biblijną i tak właściwą jego uprawianiu teologii tendencję do ujęć syntetycznych.
Ks. Piotr Roszak, Między analizą a syntezą…, fragm. Wprowadzenia
