Opis treści
O odkrywaniu Japonii można by napisać wiele. Kraj ten, położony na wyspach na wschodnim krańcu Azji, z zachodu oddzielony od kontynentu morzem, a ze wschodu oceanem, od zarania dziejów pozostawał „tajemniczy" i „niezbadany". Podobnie jak sami Japończycy, którzy pomimo upływu stuleci i rozwoju komunikacji globalnej stanowią chyba jedyny naród, wokół którego stale narastają mity i opowieści. Ale jak mogłoby być inaczej, skoro wielu ludzi traktuje Japonię jako „stan umysłu" całkowicie nieosiągalny dla człowieka Zachodu? Skąd bierze się taka interpretacja tego wspaniałego, nieco tajemniczego kraju, jego mieszkańców i ich kultury? Co stanowi o tym, że piszą o Japonii zarówno starożytni Chińczycy, Marco Polo, odrodzeniowi misjonarze, jak i Claude Levi-Strauss? Dlaczego Japonia, pomimo iż wiele o niej napisano, ciągle pozostaje nieodkryta i tajemnicza? Niniejszy tom stanowi wyjątkowy zbiór trzynastu tekstów, w których autorzy ukazują różne aspekty kultury japońskiej z punktu widzenia: antropologii kulturowej, japonistyki, teatrologii, psychologii międzykulturowej, folklorystyki, archeologii i religioznawstwa.
