Żona Lobotomisty Woodruff Samantha, Greene Woodruff książka

monweg 08-10-2022

Lobotomia to temat nie występujący w literaturze czy w filmie zbyt często. Zdarzają się czasem jakieś nawiązania, ale niewiele tego. Najwięcej chyba było w „Locie nad kukułczym gniazdem” Kena Keseya i odniesienia do zabiegu w „Wyspie skazańców” Denissa Lehane. Aż tu nagle pojawia się książka „Żona lobotomisty”. Nie mogłam sobie jej odmówić. Poznajemy Ruth Emeraldine, której brat po I wojnie światowej odebrał sobie życie. Misją Ruth staje się pomoc osobom cierpiącym na choroby psychiczne. Właśnie zaczyna się „złoty okres” dla medycyny. Nowatorską techniką leczenia chorób psychicznych, z którymi nie potrafiono sobie poradzić wcześniej, ma być lobotomia. Jednym z wyznawców tej terapii jest Robert Apter. Ruth wierzy w Roberta, a mało tego, zakochuje się w nim. Robert jednak zaczyna popadać w samozachwyt. Operuje swoich pacjentów zbyt lekką ręką, bezmyślnie. Niestety zaczyna to skutkować nie takimi rezultatami, o jakie chodziło. Jego następną pacjentką, a może ofiarą, ma być młoda matka, Margaret. Czy Ruth przestanie ignorować jawne nieprzestrzeganie zasad przez swojego męża? „Żona lobotomisty” to szokująca powieść, która została zainspirowana prawdziwym i niezbyt chlubnym rozdziałem w historii medycyny. To historia kobiety walczącej z przeciwnościami losu i przeolbrzymim ego swojego męża. Jak widać nie wszystkie nowinki – medyczne i nie tylko – są najlepszą drogą do sukcesu. Będą się mogli przekonać o tym ci z was, którzy sięgną po książkę Samanthy Greene Woodruff. Postać Ruth wykreowana została bardzo dobrze. Podoba mi się, że kobieta ma swoje zdanie. Niesamowite jest to jak głębokie więzi potrafi zbudować z osobami, które według niektórych zasługują na wykluczenie – chorymi psychicznie. Przez to odbiera się Ruth jako prawdziwą, a nie tylko stworzoną na kartach książki. To dobra książka, wciągająca na tyle, że nie ma się ochoty jej odkładać w trakcie lektury. Temat ogromnie interesujący, bo owiany mgiełką tajemnicy. Niby się o tym mówi, ale nigdy nie za wiele. „Żonę lobotomisty” polecam nie tylko jako ciekawostkę medyczną, choć uważam, że osoby które interesują się historią medycyny powinny ją przeczytać.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem

WolneLitery 07-10-2022

Zdecydowanie jest to jedna z najpiękniejszych książek, jakie ostatnio czytałam! Wspaniała historia, która przeniesie Was do Stanów Zjednoczonych z XX wieku. To właśnie tutaj zastępcą kierownika szpitala jest Ruth. Kobieta, mimo tego, że jest już po 30, to nie myśli o zamążpójściu. Całe swoje życie przeniosła na opiekę nad pacjentami. Miłość do szpitala i do ludzi, którzy w nim przebywają, jest tak wielka, że pochłania jej cały wolny czas. Co ważne placówka, w której pracuje, zajmuje się chorobami psychicznymi, a jak wiemy, w tych latach, psychiatria i psychologia dopiero co kiełkowały. To właśnie tutaj trafia Robert. Mężczyzna, dla którego życie pacjentów również jest priorytetem i który pragnie wprowadzić nowoczesną terapię, jaką jest tytułowa LOBOTOMIA! Dzięki temu osoby chore psychicznie znowu będą mogły prowadzić normalne życie. Autorka podarowała nam przepiękną i ciepłą historię. Poruszyła ważny temat, który dla mnie jest bardzo ciekawy i są to oczywiście początki medycyny. Jak wiemy psychologia, jako nauka powstała dość późno! Co ważne lobotomia, jako zabieg również istniała i w XX wieku była to popularna metoda, którą leczono choroby psychiczne takie jak np. schizofrenia. Na całe szczęście szybko została ona zakazana! Lekarz, którego tu poznamy, istniał naprawdę, chociaż jak autorka sama na końcu nam mówi - mocno ulepszyła nam jego życiorys! Ja książkę pochłonęłam w dwa dni i zdecydowanie jest WSPANIAŁA! Nie dość, że pokazuje nam bardzo ważny element historii, to jeszcze daje dużo rozrywki!

Opinia nie jest potwierdzona zakupem