Apolonia Ptak - urodzona 16 sierpnia 1933 roku w Janówce. Prozaiczka, reportażystka, poetka, malarka, emerytowana nauczycielka, od roku 2001 członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Debiutowała w "Kulturze". Uprawia rzadki obecnie gatunek "prozy myśliwskiej". W swoich reportażach opisuje także powojenne walki zbrojnego podziemia z siłami podległymi Urzędowi Bezpieczeństwa PRL. Prywatnie: malarka krajobrazów i portretów. Członkini Koła Łowieckiego. Niestrudzona wędrowniczka...
„Blue” Krzysztofa Rudowskiego – jak kolor niebieski, tak często w książce przywoływany – ma swoją miękkość. Z charakterystyczną dla tego rodzaju barw wrażliwością autor wraca do Wrocławia czasów powojennych i późniejszych. Snuje intrygę powoli i czule. Poszerza horyzonty (chętnie w początkowych partiach każdego z rozdziałów), by podzielić się uwagami na temat uniwersum. Wtedy Wrocław i jego okolice stają się miejscem symbolicznym dla rozważań o przemijaniu, o miłości, o śmier...
„Świetnie operuje dostojną herbertowską frazą.” Lampa i Iskra Boża „Odpowiedzialność za powierzone papierowi (czy dziś ekranowi komputera) słowo cechuje Dawida Junga.” Odra „Dawid Jung […] nie waha się igrać z autorytetami.[...] Autor odnosi się do klasycznych tekstów i zjawisk światowej kultury, by przedstawić je w zupełnie innych niż do tej pory kontekstach i perspektywach. Często zabieg ten polega na przeniesieniu tradycyjnych motywów do świata współczesnej popkultury. [...
Zbiór wywiadów z ludźmi kultury Krakowa i nie tylko. Elżbieta Wojnarowska poetka, pisarka, scenarzystka, dziennikarka. Doktor nauk przyrodniczych Instytutu Botaniki PAN W Krakowie. Ukończyła Wyższe Zawodowe Studium Scenariuszowe przy PWSFTViT w Łodzi. Laureatka konkursów literackich, nagrody Fundacji Młodego Kina i Dialogu oraz pierwszego miejsca w polskiej edycji międzynarodowego konkursu na scenariusz filmowy o nagrodę Hartley-Merrill za scenariusz filmu „Był kiedyś raj”....
W twórczości poetyckiej Ziemianina ujmuje i urzeka oszczędność środków wyrazu, ekspresyjna prostota i lapidarność, emocjonalna dyskrecja, ale także wiara, że świat jest piękny, a ludzie dobrzy, że nad nami i światem czuwa oko opatrzności. Pisanie wierszy jest dla Adama Ziemianina funkcją życia - we wszystkich możliwych znaczeniach i wymiarach. Poezja to święto i codzienność, karnawał i post. Bo poezja jest czymś niepojętym jak błogosławieństwo losu i zarazem czymś oczywistym...
„Jedenaście metafor” to tom zdominowany przez autotematyzm: wiersze o tworzeniu i fascynacji sztuką, gdzie deklaracjom i diagnozom z kręgu ars poetica towarzyszą ekfrazy i pastisze ubrane w osobliwy surrealny humor. Wariacje na temat poezji i poetów, słynnych obrazów i wielkich malarzy, widoczne fascynacje Różewiczem, przytyki do autora Pana Cogito - są świadectwem wiedzy polonistycznej autora, jego specyficznego gustu i dojrzałego warsztatu. Podoba mi się akrobatyka lingwist...
Już sam tytuł książki Jerzego Lesława Ordana „Przez dzień, przez noc” sygnalizuje naturalną stałość, ciągłość opowieści. Język (lepiej powiedzieć – mowa) toczy się w niewymyślnym rytmie i melodii jak „bohaterski” traktor. Plastyczne obrazy przenikają się bez trudu. W potoczystość opowiadania o teraźniejszości wkrada się co i raz przeszłość bohaterów i ich przodków. Niby kładzie się cieniem, ale nie jest to pętla. Historia ma osobliwą mimowolność. Jak w wielu neologizmach, kt...
Bogdan Jaremin to poeta filozofujący, ale zawsze w oparciu o konkretny obraz, sugestywną metaforę, przejrzystą składnię. Być może precyzja tych wierszy wynika z badawczych pasji autora Egotyków i niewierszy, który jest doktorem nauk medycznych. Może dlatego właśnie jego teksty przypominają wykłady z anatomii człowieka i świata. Nowe wiersze Jaremina są zarazem dyskursywne i liryczne, jakby poeta – idąc za przykładem Czesława Miłosza – poszukiwał „formy bardziej pojemnej, / kt...
Wiersze Krystyny Lenkowskiej są dobrym przykładem tego, jak dźwiękowa faktura słowa może budować nici skojarzeń i organizować wizję świata przedstawionego. Poetka chętnie łączy chropowatość z lirycznością, dynamizuje i łagodzi, wprowadza dysonansowe jakości. Jakby w przekonaniu, że poezja wyrasta z życia człowieka, ale równocześnie stale się ponad nie wznosi, ujawnia swą demiurgiczną moc. Plastyczne, barwne, oszczędne, ekspresywne i refleksyjne wiersze. Jak roztocznica wnikaj...
Z posłowia Michała Piętniewicza: " Jest ten tomik przede wszystkim -p wedle tego, co w nim czytam - próbą znalezienia światła w widzialnym świecie, który chyba zbyt często poetę (i nie tylko zresztą) zdradza, pokazuje mu swoją deformację, wykrzywienie, dezintegrację; na to recepta jest jedna: szukanie światła mimo zdrady świata. Sarny, potoki, drzewa, konary - to elementy krajobrazu lirycznego tej poezji, w której drzemie tyle samo bólu, ile pragnienia oswojenia niewidzialnej...
Książka Lektury z biblioteki osiedlowej została pomyślana jako swego rodzaju diariusz lektury. Dominuje tutaj przede wszystkim tryb lektury osobistej, intymny kontakt z czytaną książką. Ale również ekspresywny, nie bojący się czasem ryzykownych metafor i emocjonalnej gwałtowności. Chciałem w niej dać wyraz swoim lekturowym fascynacjom, ale również temu, czego nauczyłem się podczas wieloletnich studiów literaturoznawczych; znajomości odpowiednich narzędzi, przy pomocy których ...
"Gdy czytam wiersze Wiesława Kulikowskiego, myślę, że każdy, kto żyje wystarczająco długo, zna miejsca niegdyś kwitnące, owe wiśniowe sady, bliskie imiona, nazwy miast, które zginęły w wypadkach historii i zostały już tylko w pamięci. Kulikowski jest twórcą całkowicie oryginalnym, nieulegającym żadnej literackiej modzie. Gdy czytam jego wiersze, odzyskuję spokój; to o czym myślę jest w jego mądrych książkach, w których posłuszne Autorowi słowo budzi tęsknotę za głębszą refle...
Słowo "nieoczywistość" wraz z synonimami wielokrotnie przejawia się w tej książce. Literatura, a szczególnie poezja, przekracza strefy pewników poznawczych, językowego schematu, społecznego konwenansu, utrwala świadectwa niepowtarzalnej wrażliwości, eksponuje radykalną przygodę z istnieniem, w której omija się szerokie i wygodne traktaty, a odziedziczona mądrość okazuje się daremna. Małe niespodzianki codzienne i wielkie tajemnice związane z naszym istnieniem - w skali świato...
Wraz ze zbiorem "Portret z wilczą jagodą" czytelnicy otrzymują przegląd poszukiwań artystycznych Krystyny Wrońskiej - od debiutu po wiersze najnowsze. Tematy i poetyki, a także punkty widzenia i tonacje emocjonalne ulegały zmianie. Dla podkreślenia spójności zapisanych poetyckich epizodów swe wypowiedzi autorka układa w cykle (...). Odczytujemy zatem sekwencje wierszy modlitewnych, medytacyjnych, miłosnych, elegijnych, żałobnych. Wskazać należy okolicznościowe pacierze odmawi...
"Jestem poruszony pięknymi, sugestywnymi obrazami świata, przestrzeni, natury i - niezauważalnymi dla czyjegoś innego oka - drobiazgami przyrody obecnymi w kruchej, pełnej ulotnego wdzięku liryce Zygmunta Ficka. W odróżnieniu od wielu współczesnych poetów, którzy w swoim opisie świata nie wychodzą poza najbliższy horyzont antropocentryczny (człowiek i tylko człowiek jako bohater literacki), autor umieszcza ognisko swojej kamery w oku pawika, drozda, kropli, która wzbiera i...
Dotyk…, wybór wierszy Lesława Faleckiego, zawiera teksty pisane w latach 1978-2015. Jest to więc dość duża przestrzeń czasowa, pozwalająca czytelnikowi na prześledzenie zasadniczych cech tej poezji. Jednak obecny zbiór różni się od poprzednio wydawanych tomików poetyckich dzięki zgromadzeniu w nim krótkich form, które, jak sądzę, należą do najlepszych wierszy Lesława Faleckiego. Przy zachowaniu ogólnego tonu całej tej poezji, bardzo osobistej i (niekiedy aż za bardzo) emocjon...
Tom szkiców Gabrieli Matuszek zawiera teksty publikowane w ciągu kilkunastu lat i obejmuje bogaty wachlarz zagadnień. Książka składa się z kilku kręgów tematycznych. Pierwszy, zatytułowany Męskość i polityka, najbardziej obszerny, zawiera teksty poświęcone porównawczej analizie ważnych powieści polskich i europejskich, podejmujących istotne tematy społeczne, polityczne i egzystencjalne (M. Houellebecqa, J.M. Coetzeego, G. Grassa, B. Schlinka, H.U. Treichela, S. Chwina, A. Lib...
W tym zbiorze wierszy Zofii Zarębianki, siódmym z kolei, poprzedzonym przez tomik Tylko na chwilę (2012), od razu zauważamy przedłużenie linii tematycznych, a także konsekwencję w zakresie wyborów i realizacji artystycznych. Na plan pierwszy wybijają się rozważania eschatologiczne – o finalnych przeznaczeniach, śmierci przeżytej świadomie, obdarzonej religijnymi oraz egzystencjalnymi sensami, o rzeczach aktualnych skierowanych ku przyszłości, kiedy nastąpi przekroczenie grani...
Bogdan Rogatko, znany krakowski krytyk, niedługo po świetnej książce Czas zbliżeń wydaje kolejną – Kraków literacki. Impresje i listy do poetek. Jej tytuł jest niezobowiązujący, sugeruje szkicowość, impresyjność zapisów, fragmentaryczność, teksty raczej otwierające niż domykające. Nic bardziej mylnego. Ta książka przynosi o wiele więcej niż zapowiada. Znajdziemy tu nie tylko skrótowe relacje z lektur, pisane w formie recenzji bądź felietonów dla pism literackich, ale także po...
Poetka, posługuje się charakterystyczną dla siebie metaforą i środkami wyrazu, w swojej liryce zwraca podmiotowość wykreowanej przezeń bohaterce, jak również stwarzanemu przez podmiot liryczny widzialnemu światu, nie obawiając się przywrócenia do łask szczególnego rodzaju poetyckiego wzruszenia. Piąty tomik wierszy pt. Tu, czyli inaczej "Tutaj", jest bowiem kontynuacją dotychczasowej poetyki Jadwigi Maliny i charakterystycznej dla tej poezji sytuacji lirycznej oraz zawartej w...
Wierszy Elżbiety Zechenter-Spławińskiej nie sposób pomylić z utworami innych artystów słowa, gdyż od razu rozpoznajemy niedającą się imitować dykcję: lapidarny epigramatyczny wyraz, operowanie konceptem, aktywności rejestrującego oka, zderzenie odkrywczych metafor z rzeczywistością opisu, spotkanie z mową codzienną, przenoszenie baśni i historii z dzieciństwa w obszar świata dorosłych, małe traktaty, parabole, aforyzmy. [...] Emocje w tej poezji są zawsze przepracowane, podan...
W poetyckiej materii Wzajemności odczytujemy podobne, ale pogłębione wątki i poetyckie motywy, które pojawiły się we wcześniejszej twórczości Katarzyny Grzesiak. Zostały one pod względem znaczeniowym bardzo wzbogacone, egzystencjalnie dopracowane i świadczą obecnie zarówno o dojrzałości, jak i stałym rozwoju artystycznym autorki Gorzkiego nieba, chociaż głównym bohaterem, któremu oddaje się tutaj cześć, jest nadal Eros. Miłosne tęsknoty, samotność, niespełnienie, widoczne szc...
