Zwiadowcy: Wczesne lata 2. Bitwa na wrzosowiskach John Flanagan ebook

Czytelnik 03-01-2017

"Zwiadowcy. Wczesne lata. Bitwa na wrzosowiskach" nie rozczarowują.

Wartka, trzymająca w napięciu akcja, zapierające dech w piersiach przygody, świat, w którym liczą się nabyte umiejętności, i niesamowici bohaterowie – australijski pisarz John Flanagan swoją serią Zwiadowcy oczarował sporą liczbę czytelników. Nic w tym dziwnego, bardzo rzadko można trafić na tak dobre książki, niby skierowane do nastoletnich czytelników, jednak w ostatecznym rozrachunku okazało się, że po powieści z tego cyklu sięgał każdy, wiek się nie liczył. Pisarz nie bawi się w niepotrzebne upiększanie i gromadzenie wątków, trudno jednak nazwać jego pozycje prostymi i niewymagającymi myślenia. Seria Zwiadowcy to jeden z najlepszych cyklów ostatnich lat, ciężko oderwać się od czytania kolejnych tomów, odbiorca ciągle chce więcej i więcej. I dostaje to więcej. Flanagan wyszedł naprzeciw oczekiwaniom swoich fanów i stworzył dwie dodatkowe części serii – Zwiadowców. Wczesne lata. Jakiś czas temu swoją premierę miał pierwszy tom „dodatku”, Turniej w Gorlanie, gdzie czytelnik śledził losy Halta i Crowleya zanim ten drugi został dowódcą elitarnych zwiadowców, a ten pierwszy nie miał jeszcze żadnego ucznia. Na jednym tomie Wczesnych lat się jednak nie skończyło. Niedawno światło dzienne ujrzała powieść Bitwa na wrzosowiskach, której akcja toczy się kilka miesięcy po wydarzeniach opisanych w Turnieju w Gorlanie. Niecne plany Morgaratha dotyczące przejęcia władzy w królestwie zostały pokrzyżowane. Niestety zły baron uciekł i ukrył się, do tego przejął kontrolę nad prawie tysiącem wargalów – niedźwiedziopodobych istot, które nie grzeszą rozumem. Może i nie należą one do najbystrzejszych, jednak są bardzo silne, do tego Morgarath ma nad nimi pełną władzę, dzięki telepatycznej więzi może wszczepić w ich umysły każdą komendę, stwory natomiast nie spoczną, dopóki jej nie wykonają. Siła tej „armii” tkwi także w jej liczbie, wojska Duncana, obecnego władcy, nie są tak liczne, a nie każdy baron podległy władcy odda mu sowich wojowników. Większość woli czekać i obserwować, kto wyjdzie zwycięsko z pojedynku: Duncan czy może Morgarath. Na szczęście prawowity król nie jest sam, ma u swego boku oddanych poddanych oraz grupę zwiadowców z Crowleyem na czele. Jedyną wadą tego „dodatku” jest fakt, że czytelnik zna już dalsze losy bohaterów powieści. Wiadomo, kto przeżyje starcie z niebezpiecznymi stworami Morgaratha, kto je wygra, więc cała batalia nie wywołuje u odbiorcy większych emocji. Oczywiście Flanagan, jak zawsze, bardzo ciekawie przedstawił czytelnikom przebieg bitwy, przygotowania do niej, rozumowanie obu stron, obraną przez przeciwników taktykę. A trzeba przyznać, że Morgarath nie był łatwym przeciwnikiem, trudno lubić tę postać, czasem zdarza się, że antagonista, mimo wyrządzonego zła, zyskuje sympatię odbiorców, ale nie można jej odmówić inteligencji. Baron, choć po prawdzie były baron, zna mocne i słabe punkty Duncana i jego zwolenników i nie waha się wykorzystać wszelkiego rodzaju luk na swoją korzyść. Zapomnijmy jednak na chwilę o tym, że znamy dalsze losy Halta, Crowleya czy króla. Gdyby zacząć czytanie serii od Wczesnych lat, wtedy przyszłość bohaterów jest jak tabula rasa. Wtedy owszem, finałowa potyczka trzyma w napięciu, czytelnik martwi się o losy swoich ulubionych postaci. W Bitwie na wrzosowiskach pojawia się wreszcie Gilan, ci, którzy znają Zwiadowców, wiedzą, jaką ten bohater odegra rolę w życiu Halta. Widać, jak pomiędzy chłopcem a zwiadowcą pojawia się więź sympatii, tym ciekawsza, gdy zna się dalsze losy tej dwójki. A skoro już o przyszłych tomach i nawiązaniach do nich mowa, polecam Epilog do tej części. Nie chcę psuć wam zabawy czytania go, dlatego napiszę tylko, że pojawia się w nim bardzo ważna dla Zwiadowców osóbka, ktoś, kogo polubiła większość miłośników cyklu. Bitwa na wrzosowiskach okazała się lepsza niż Turniej w Gorlanie – może nie działo się tak wiele, w tym tomie Flanagan postawił bowiem na motyw wojny i związane z nią przygotowania. Tym, co zasługuje na uwagę, jest właśnie potyczka dwóch sił, i nie mam tutaj na myśli tylko fizycznego starcia na polu walki. Dwa obozy, dwa inne podejścia do swoich poddanych, choć war galów trudno nazwać poddanymi Morgaratha, on zmusza ich do posłuszeństwa. Widać, kto jest tym dobrym, a kto tym złym. Zwiadowcy. Wczesne lata. Bitwa na wrzosowiskach nie rozczarowują. Ciekawe, jaką kolejną niespodziankę zaserwuje nam australijski pisarz – czy dalej będzie kontynuował Wczesne lata, czy może skupi się na motywie Willa jako mistrza i nauczyciela. O ile oczywiście jeszcze wróci do świata zwiadowców. http://www.ostatniatawerna.pl/

Opinia nie jest potwierdzona zakupem