Opis treści
W książce zawarto przegląd dwudziestowiecznych strategii poetyckich czyniących codzienność kluczową kategorią namysłu nad rzeczywistością. Znajdują się w niej reinterpretacje twórczości opisywanej już w tym kontekście (Gałczyńskiego, Tuwima czy Białoszewskiego), interpretacje „rzeczy” u Różewicza, Szymborskiej i Hartwig, ale też polemiki oparte na przesłankach środowiskowych (spór Czernika ze skamandrytami) lub estetyczno-ideologicznych (spór młodszych poetów z Herbertowskim Panem Cogito). Autor decyduje się na oglądanie codzienności w dialogu. Oddanie głosu myślicielom dwudziestowiecznym (Heidegger, Benjamin, Certeau, Lefebvre) oraz modernistycznym poetom polskim ma ukazać kierunek zmian zachodzących w kulturze umysłowej i być przyczynkiem do współczesnej historii „filozofii potoczności”. Poetyckie zmagania z codziennością są oglądane z perspektywy miejskiego ruchu, literackiego performansu, awangardowego obrazu i postaw antypatetycznych. Głównym motywem poszukiwań jest próba odpowiedzi na pytanie: jakie są możliwości nowoczesnej poezji w utrwalaniu rzeczywistości przejściowych?
