Opis treści
Monografia dotyczy metafory, przestrzeni dzieła, nexusu aktu twórczego, parergonu i ergonu, ale właściwie ludzkiej potrzeby całościowego oglądu świata i umiejscowienia siebie w świecie. Jest książką estetyczną, metafizyczną i etyczną. Jest książką o myśleniu i koncepcjach, ale też o doświadczeniu i przeżywaniu świata. Odtworzone są nowoczesne i ponowoczesne formuły rozpadu człowieka, po to jednak, abyśmy mieli szeroką kulturową perspektywę, a dzięki niej mogli rzetelnie i skutecznie poradzić sobie „w trudnym zadaniu zrozumienia samych siebie”. Pomimo że wielu autorów zatrzymuje się na wymiarze struktury rzeczywistości w formule Jacques’a Derridy (ergon–parergon), wyraźnie widoczna jest inklinacja do przekraczania ontologicznego ujęcia świata i poszukiwania wymiaru doświadczenia egzystencjalnego jako klucza do interdyscyplinarnego dialogu pomiędzy filozofią i estetyką a innymi naukami, jak neurobiologia, nauki o kulturze i teorie sztucznej inteligencji. Ergon i parergon jest ugruntowany w takim doświadczeniu egzystencjalnym, które zmienia optykę, kształtuje wrażliwość, usprawnia decyzyjność i działanie. Monografia ukazuje owo doświadczenie w różnych aspektach, oferuje opcje i podsuwa odpowiedzi.
Z recenzji dr hab. Anny Kawalec, prof. KUL
