Szklany dom książka

Ewelina-czyta.- Ewelina Górowska 23-05-2025

Dziś przychodzę do Was z bardzo ciekawym, ale i mocno poruszającym debiutem. "Szklany dom" to historia fikcyjna, jednak wszyscy wiemy, jak wielkim problemem w naszym kraju jest przemoc domowa. Statystycznie najczęściej ofiarami stają się kobiety i dzieci, to na nich skupia się w szczególności ta opowieść. Monika Owczarek udowadnia, że każdego dnia nosimy maski i udajemy kimś, kim nie jesteśmy, że inaczej zachowujemy się wśród ludzi, a zupełnie inne cechy dominują gdy jesteśmy we własnych czterech ścianach, pokazuje, jak łatwo jest nam ocenić człowieka po jego zewnętrznym wyglądzie, jak łatwo odwrócić oczy gdy coś nam "nie gra" w tym jego idealnym wizerunku, jak łatwo zawierzyć stereotypom, bo przecież pan w garniturze nie może tłuc żony i wyliczać każdego grosza, a wzięta psycholog przecież wie, jak sobie poradzić z agresorem, prawda? Myślimy, że przecież przemoc psychiczna, ekonomiczna czy seksualna, dotyka tylko najniższe warstwy społeczne- to błąd! W tej historii znajdziecie wszystko, co towarzyszy takim sytuacjom- od wielkiej miłości, początkowo niewinnej manipulacji, z każdym rokiem przybierającej na sile, okrucieństwa okutego w płaszczyk troski i ochrony przed złem, poniżania i "niewinnego" ciągłego porównywania do innych, powolnego odcinania od rodziny i przyjaciół, oszustwa, kłamstwa i zdrady. A wszystko to za fasadą idealnego życia na poziomie, na pokaz dla tych na zewnątrz, dla tych którzy nie mogą wejść do naszego "ogródka". Autorka pokazuje również że z każdego impasu można wyjść, trzeba tylko obudzić w sobie ducha walki i czasami spotkać na swojej drodze człowieka, który się nami zainteresuje i bezinteresownie pomoże. Przedstawiona historia, mimo że fikcyjna może przytrafić się każdemu z nas, i niekoniecznie musimy występować w postaci ofiary, to my możemy pomóc odmienić komuś życie i wyrwać go z rąk oprawcy. Wystarczy mieć oczy otwarte i reagować gdy za ścianą słyszymy kolejny krzyk lub awanturę. Nie mówmy wtedy "A co ja mogę zrobić?", "Po co mam się wtrącać, mnie to nie dotyczy" itd. itp. "Szklany dom" to opowieść, która wyciśnie z Was tysiące łez, przygotujcie sobie porządny zapas chusteczek. Smutek i niemal namacalny strach, który wypływa z jej wnętrza, zostanie w pamięci na bardzo długo, da przy tym dużo powodów do przemyśleń, a ja po raz kolejny mogłam sobie uświadomić, jaką jestem szczęściarą. Na szczęście znajdziemy w niej również odrobinę radości, przyjaźń, nadzieję i wiarę w drugiego człowieka. Przedstawieni bohaterowie są wyraziści, akcja toczy się dość szybko, dialogi są pełne emocji i dosadnie oddają uczucia towarzyszące danej sytuacji. Zaintrygowała mnie ta opowieść od pierwszej strony i autentycznie chciałabym się dowiedzieć, jak potoczyły się dalsze losy Niny i jej córki. Tak jak wspomniałam na początku, jest to debiut i z wielką przyjemnością przyznaję, że jest to debiut bardzo udany. Zdecydowanie czekam na więcej tak poruszających historii jak ta. Czy polecam? Polecam serdecznie. To opowieść, która przyniesie Wam wiele emocji... będziecie płakać, śmiać się, będziecie współczuć i złościć, a na końcu uwierzycie w to, że wszystko jest możliwe.... trzeba się tylko nie poddać.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem