Opis treści
Trzeci tomik w dorobku Magdaleny Stawowy-Żegalskiej, piszącej niespiesznie i z namysłem, przynosi po pierwsze wiersze zainspirowane historią rodziny poetki. Ich bohaterami są mama – Perseida, która kiedyś zabłysła, a teraz gaśnie, babcia Zofia, chłopka ze wsi w Puszczy Pszczyńskiej, dziadek Ludwik kopiący motyką. Przywoływane obrazy utraconego świata dzieciństwa zachwycają szczegółem i nastrojem. Po drugie znajdziemy tam teksty komentujące wydarzenia, które poetką wstrząsnęły (historia Gruzinki ocalałej z masakry w czasie wojny gruzińsko-abchaskiej), postacie, które ją inspirują (Tołstoj) i zdarzenia na pozór błahe, które stają się tematem wiersza, jeśli potrafimy odpowiednio się przyglądać i czuć (ścięcie drzewa, natrętna osa).
