Dziecko spało z otwartymi ustami. Nagle uśmiechnęło się przez sen. Maria wzięła ją na ręce. Odetchnęła ciepłym, niemowlęcym zapachem. Przytuliła je do swojej szyi i zrobiła znak krzyża na jego okrągłej główce. A potem odwróciła się w stronę domu. Zośka szła pokornie za nią, ale już wiedziała, już się cieszyła, że znajdzie tu dom i schronienie. Przez okno z naprzeciwka jakiś kobiecy głos wyśpiewywał ciepło:
- Zawsze jest jakieś dobre jutro...
Nie jestem autorką dziesięciu bestsellerów ani doświadczoną pisarką. Jestem osiemnastoletnią dziewczyną, która spotkała Chrystusa. To On jest źródłem wszelkiego dobra i piękna. Obserwuję świat i widzę ludzi smutnych, zmartwionych, przytłoczonych problemami... I zawsze chcę wykrzyczeć: "Bóg was wszystkich tak bardzo kocha!". Napisałam książkę. Chcę, żeby stała się źródłem pociechy dla wielu zmartwionych. Może dla kogoś będzie iskierką nadziei wzniecającą płomień przemiany....
