Ten blask i ta ciemność są tu wtopione w całe bogactwo i różnobarwność świata, z nieszczęściami i radościami… Przewijają się tu rozważania o ludzkiej wolności, o władzy, która może być niebezpieczna. Trochę też jest osobistych wspomnień. I ważny jest może wiersz o człowieku jako trzcinie myślącej. Trudny optymizm? Ale bliski sercu, taki jest choćby w muzyce Moniuszki, księgach „Pana Tadeusza”… Nie do pogardzenia jest też dążenie do uporządkowania świata, do umiaru. Coś z roma...
Niech te słowa mówią same za siebie. Powiem tylko, że korzystałam, oczywiście, z dorobku wielu ludzi. Dziękuję. I nie trzeba nawet odpowiadać, jak odpowiadał mój dziadek: „Nie ma za co, proszę częściej”. Z dobrych rzeczy warto korzystać częściej. Jeśli chodzi o zegar na okładce, taki stoi u mnie w domu. Proszę zwrócić uwagę, że jest na nim „za pięć dwunasta”.
Pani Barbara Witkowska wydała osiem pozycji książkowych prezentujących jej wiersze. Pozostawiła więc wyraźny ślad swojej twórczości. Nie mam jednak wątpliwości, że obecny dziewiąty tom jest wyjątkowy i zajmuje szczególne miejsce w jej życiu. Poświęciła go bowiem zmarłemu Bratu, Księdzu Kanonikowi, Doktorowi Józefowi Witkowskiemu. Już sam tytuł tomu- "Jesteś moim światem" - wskazuje na silną relację, która istniała między Siostrą i Bratem. I właśnie wiersze stały się sposobem...
Dlaczego przed snem? O śnie tu dużo. Uśpią? Wybiją ze snu? I dużo o takim filozofie jak Leibniz, celującym w myśli abstrakcyjnej. Jak to przybliżyć subiektywnemu uczuciu? Sprawdzi się? Spróbowałam coś napisać o trudnym zderzeniu wymogów życia z naszym rozumieniem Transcendencji. Jest sporo i o bliskim mi poecie Norwidzie. Dałam o nim jeden wiersz, do tego esej. Tu zamierzałam przybliżyć trudną poezję, prawdziwą, taką zanurzoną w myśleniu. Dla Norwida ważny był w sztuce motyw...
Ksiądz Jerzy Czarnota jest – jak zwykło się mawiać, spotykając taki typ liryki – poetą kultury. Ktoś, kto obserwuje dzieła sztuki, penetruje przestrzeń idei... Sztuka dlań – jak sugeruje to w paru utworach – zwłaszcza ta najwyższego lotu, odzwierciedla doskonałość natury, a więc świata, kosmosu i jego Stwórcy... Myślę, że wiersze Jerzego Czarnoty są zaproszeniem do dialogu – zresztą one same są wieloraką rozmową, na różną porę i światło dnia, wtedy kiedy „niebezpiecznie łatwo...
Krzysztof Jeżewski przypomina wartości i wzory duchowe, które unaoczniają dramatyczne zmaganie z sensem, znajdowaniem go i ciągłym poszukiwaniem. Tak przejrzyście i wielowymiarowo niewielu poetów dzisiaj nawiązuje do wpisanych w kondycję kultury europejskiej treści mistycznych. Nie tylko dotyka cudu istnienia, ładu, ale wskazuje zarazem na prawdę nieprzemijającą, czystą realność, której nie zamąca ani nie obejmuje złudzenie ziemskich pasji, owego „brudu i omamu” świata. ...
Zajęłam się tu dość mocno naszą niełatwą, a ważną literaturą romantyczną, ale nie tylko. Dałam coś o zadziwiającej przyrodzie, wiersze filozoficzne, osobiste… W tle są tu bieżące wydarzenia. Dlaczego „Odpowiedzieć”? Żyjąc, odpowiadamy na życie, pytanie tylko, jak odpowiedzieć odpowiedzialnie. Coś się wymyka z rąk…
O „Panu Tadeuszu” i „Fantazym” pisałam już wcześniej. Wróciłam do tego, nie uniknęłam powtórek…
Od autorki
Czytając Zhao Lihonga uderza nas cierpienie, które przenika każdy kolejny wiersz. Odczuwamy, że te wysokie góry lub góry w naszej wyobraźni, są jedynie innym rodzajem bólu: bólu natury pragnącej się sublimować. Czujemy też, że ten ból nie jest jedynie związany z językiem i obrazem; raczej jest to materia, włókno będące organicznym składnikiem samego życia. Każdy wiersz w tym zbiorze to staw pokryty kwiatami lotosu, z którego wydobywa się zapach o nazwie "ból". Gdy spoglądamy ...
To poezja mająca konstrukcję, acz nie konstruowana, głęboko myślowa, acz nieprzemyślana, nie jest planowana ani się nie sączy, ale wytryska w chwilach, gdy Krzysiek opanowuje kolejny paroksyzm ciała, a już nie da rady z duchem i dobrze: może jako osiłek z dyplomami z fitness nie byłby w stanie być tak krystalicznym medium myśli. Bo to nie on mówi poezją, ale poezja mówi nim. On jest narzędziem, kto nie wierzy, niech się przekona, kto uwierzy, tym bardziej zaryzykuje. Nie sądz...
Agnieszka Tomczyszyn-Harasymowicz mieszka w Charbielinie koło Głuchołaz. Recenzentka poezji, animatorka kultury, doktor nauk humanistycznych, polonistka, prowadzi własny kanał o teorii wiersza, zajmuje się młodzieżą piszącą.
Laureatka wielu ogólnopolskich konkursów literackich. Wydała sześć książek poetyckich.
Kiedy ma się na koncie pięćdziesiąt książek, głównie poetyckich (w tym wybory wiersze wydanych w Macedonii, Serbii, Rosji, Ukrainie i Chinach), wypada się wreszcie opamiętać i zastanowić. Spojrzenia wstecz są niekiedy zawstydzające, bilanse niezbyt korzystne, a przyszłość coraz bardziej zamglona.
Przez całe życie mówiło się słowa. A co następuje po słowie? Milczenie.
Dużo tu różnych rzeczy. Heidegger, taki chłodny, że aż bezduszny, inaczej chłodny Dávila, a i Tołstoj nie za bardzo pojmujący tragizm. Bo jest w życiu tragizm. Po upałach przychodzą burze, zieleń się odradza, ale nie bez strat. Wołać o burzę? Coś mamy za coś. Poza tym świat podlega prawom, ale bywają niebezpieczne przypadki, nie wiadomo, jak je rozumieć, niby skądś się biorą. Pojawia się coś niespójnego, co nazywają ludzie tragizmem. Tragizm to nie ponurość i beznadzieja. To ...
Trzymacie Państwo w swoich dłoniach książkę wyjątkową. Na czym polega ta wyjątkowość? Na PRAWDZIE... Andrzej Walter napisał książkę krytycznoliteracką, wręcz unikatową w swoim wymiarze, jakiej obecnie trudno szukać na polskim rynku wydawniczym. W swoich rozważaniach osiągnął coś, czego dzisiaj bardzo brakuje współczesnym krytykom literackim – zrozumiał znaczenie słowa POKORA. To ona powoduje, że człowiek zupełnie inaczej patrzy na świat, daje siłę i odwagę, no i oczywiście...
W "Zapiskach Anieli" - swoim debiucie poetyckim - Autorka przedstawia opowieść tytułowej bohaterki. Opowieść o nadziei i marzeniach, ale też o niepewności i zwątpieniu, snutą w rytmie pór roku, na tle zmieniającej się przyrody. Aniela nie znosi jednak chronologii, jednoznaczności, symetrii; woli to, co zamazane, od tego, co w konturach. Ma również niezwykły dar: potrafi przekraczać granice czasu i przestrzeni. Dlatego opowiadana przez nią historia będzie nieco przewrotna. I b...
Kategoria „Poezja / Dramat” zawiera utwory reprezentujące dwa rodzaje literackie. Poezja to dosyć wieloznaczny termin wywodzący się ze starożytnej Grecji. Kiedyś oznaczał ogół wszystkich dzieł literatury pięknej, obecnie za poezję uważa się wszystkie utwory pisane mową wiązaną, czyli wierszem. Dramat z kolei uznawany jest za rodzaj sztuki z pogranicza teatru i literatury, dziełem literackim jest tylko i wyłącznie w warstwie słownej – sama realizacja teatralnego widowiska jest zaliczana do szeroko pojętych sztuk teatru. W kategorii „Poezja / Dramat” znajdują się więc utwory cenionych twórców, które tworzą kanon literatury zarówno polskiej, jak i światowej. Możemy tu znaleźć poezje najwybitniejszych poetów polskich, takich jak Zbigniew Herbert, Wisława Szymborska, Czesław Miłosz czy Krzysztof Kamil Baczyński, ale także zagranicznych, jak na przykład Francesco Petrarca, Giovanni Boccaccio czy Edgar Allan Poe. Odnaleźć tu również możemy tomy poezji „Lucyfer zwycięża” Ilony Witkowskiej oraz „Zimna książka” Marty Podgórnik nominowane do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, a także zachwycającą poezję Rupi Kaur zebraną w zbiorach „Mleko i miód. Milk and Honey” oraz „Słońce i jej kwiaty. The Sun and Her Flowers”. Pierwsza z publikacji kanadyjsko-hinduskiej poetki to przetłumaczony na ponad 30 języków bestseller opowiadający o kobiecości, miłości, przemocy oraz stracie. Drugi zbiór Rupi Kaur skupiony jest przede wszystkim na samoświadomości i dojrzewaniu. Czytelnicy zainteresowani dramatami odnajdą tutaj klasyki literatury polskiej, jak „Balladyna” Juliusza Słowackiego, „Zemsta” Aleksandra Fredry, „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, oraz zagranicznej, czyli takie pozycje jak „Makbet” Williama Szekspira, „Świętoszek” Moliera czy „Król Edyp” Sofoklesa. W księgarni internetowej Woblink.com znajdują się również takie utwory jak „Małe zbrodnie małżeńskie” Érica-Emmanuela Schmitta, czyli opowieść o związku dwojga kochających się niegdyś ludzi, „Czarownice z Salem” Arthura Millera czy „Narty Ojca Świętego” Jerzego Pilcha.
