Literatura polega na pamięci. Poezja szczególnie jest na to podatna, wystarczy bowiem jakiś drobiazg, fragment pejzażu, przedmiot czy wydarzenie, a otwiera się, jak za pociągnięciem magicznej różdżki, zaczarowany świat, nie tylko wspomnień czy przywołań. Zaczyna się wartościowanie tego, co przeminęło, ale co również trwa nadal. Przeważnie jest to jakaś próba ocalenia, nie tylko swoich uczuć, ale i poglądów. Tak przyjętej perspektywie towarzyszy często przesłanie, swoisty deka...
Rzadko się zdarza taka konsekwencja w kreowaniu najbliższego sobie świata. Tego intymnego, w którym od czasu do czasu zawiruje łza, westchnienie czy tęsknota. Ta intymność, wyciszona, stanowi swoisty azyl, jest lekarstwem na bylejakość, chamstwo, niczym nieuzasadniony relatywizm. Ale równocześnie, z tego specyficznego schronienia, podglądany i oswajany jest świat niepowtarzalnego piękna i harmonii. Jakby spod powiek właśnie, przywoływana jest przyroda, jej niepowtarzalne wart...
Wykorzystując jeden z tytułów wierszy autora można by napisać, że cały tomik w dobrym znaczeniu tego słowa jest jak literacka kokaina. Z jednej strony jest to narkotyk, który ma uśmierzyć ból odczuwanej po swojemu rzeczywistości, z drugiej wykreowane światy czy sytuacje liryczne zaskakują bogactwem odniesień. Te odniesienia to nie tylko dialog z tradycją poetyckiego słowa, to również aluzje do mitów i konwencji kultury masowej, ruchów feministycznych, polityki, to równocześn...
Nieustający hymn o miłości, ze wszystkimi uczuciowymi zakrętami, dramatami. Adresatem tych wierszy jest ktoś, kogo obdarza się romantycznym uczuciem, które stopniowo przeradza się w rozczarowanie, smutek, żal. Bardzo tragiczne w swej wymowie są te liryki, w których ból staje się normą, brakiem nadziei na odnalezienie w sobie uczuciowej równowagi, przysłowiowego spokoju. Niektóre z liryków, piękne i wzruszające, potrafią przemówić, nie tylko do zakochanego serca.
Debiut o tyle nietypowy i oryginalny, że wykorzystując tytuł jednej z książek Jana Parandowskiego, można powiedzieć, że jest to swoiste „niebo w płomieniach”. Jest to mocowanie się podmiotu lirycznego, nie tylko z samym sobą, ale z otaczającym światem, z jego rzeczywistymi wartościami, albo z namiastkami tego, co za wartości uchodzi. W liryce Gunnara widać nieustanną walkę, która ma zapewnić ład i poczucie bezpieczeństwa, zniwelować niepewność. Ten proces nie dzieje się z dn...
Tytuł całkowicie oddaje tematykę utworów kiedy , jak pisze autorka najpiękniejsze konwalie milczą, to wtedy serca, jak motyle, delikatnie płyną. Śpiewają swą miłość, wyrażają zachwyt, definiują szczęście. Bez względu na porę roku, tańcząc między kwiatami, układają swoje bukiety z myśli malowanych niebem, z marzeń, z gwiazd na niebie. Poezja Ewy Alicji Wożniak jest nieustannym hymnem na cześć miłości i piękna przyrody. Apostrofy, zaklęcia, kierowane do dyskretnie kreowanego w ...
Wybór został oparty na wierszach w przeważającej większości dotąd niepublikowanych, które zachowały się w rękopisach. Udostępniła nam je Pani Danuta Lipińska, matka Krzysztofa. Ponieważ poszczególne utwory, poza wyjątkami, nie były sygnowane datami, nie udało się tego zbioru ułożyć na zasadzie chronologicznej prezentacji. Liryki Autora zostały więc zgrupowane tematycznie, przyjęliśmy umowne działy-motywy: Pejzaże miejskie, Podróże, Zwierzęta, Erotyki, Wiersze filozoficzne. Dz...
To poezja o własnym sercu i o zwykłych ludziach, którzy są na wyciągnięcie ręki z których, jak pisze autorka, emanuje miłość, dobroć, radość wewnętrzna. Przez to właśnie są wyjątkowi, bo potrafią: przyciągać do siebie jak magnes, słowami, gestem dozą wrodzonego humoru. Ale w tym wszystkim w tych ujęciach, nie ma nic z sielanki czy z arkadyjskich wizji. Dominuje rzeczywistość, ta uczuciowa w sensie nie tylko intymnym, i ta, która dotyczy wydarzeń dnia codziennego, stonowanyc...
Jak każdego zimowego dnia, latałem po niebie z płatkami białego śnieżnego puchu. Wiatr przenosił mnie w różne miejsca. Jednak od pewnego czasu byłem przekonany, że gdzieś na Ziemi jest moje miejsce. Szukałem go długo, ale niestety nie mogłem znaleźć. Czułem się bardzo, bardzo samotny, jednak cały czas wierzyłem, że wkrótce ten stan się zmieni... Nagle jakaś niesamowita, magiczna siła przyciągnęła mnie na Ziemię i znalazłem się w nowym miejscu. Było w nim ciemno, ale bardzo ci...
To jest proza o kimś, który sam o sobie powie, że nie ma wielkich pieniędzy, ani luksusowego auta, ale ,że nie chciałby żyć inaczej. Dlatego, że będąc blisko ludzi czuje się wolny i potrzebny. Niezależnie od przypadłości losu, trudnych osobistych wyborów, dramatycznych wydarzeń, które nie omijały jego pozornie szare życie. To jest książka o współczesnym Syzyfie , który jest wychowawcą w ośrodku, który ma pomóc w rehabilitacji młodzieży uzależnionej od alkoholu czy narkot...
Kiedyś Ryszard Kapuściński napisał: „Podróż przecież nie zaczyna się w momencie, kiedy ruszamy w drogę, i nie kończy, kiedy dotarliśmy do mety. W rzeczywistości zaczyna się dużo wcześniej i praktycznie nie kończy się nigdy, bo taśma pamięci kręci się w nas dalej, mimo że fizycznie dawno już nie ruszamy się z miejsca. Wszak istnieje coś takiego jak zarażenie podróżą i jest to rodzaj choroby w gruncie rzeczy nieuleczalnej.” Podoba mi się ta myśl i całkowicie się z nią zgadzam. ...
... Od kiedy pamiętam, chciałam zostać Skłodowską. Nie wiem dokładnie kiedy się ta miłość zaczęła, ale dążyłam do celu uparcie. Inne dziewczynki chciały zostać królewnami, krawcowymi, żonami, mamami… Pomysłów miały wiele. Ale ja postawiłam sobie poprzeczkę wysoko. I szłam w zaparte. Skłodowska i już! A zaczęło się to już pod koniec podstawówki, gdy zaczęliśmy się uczyć chemii. No, chemia – toż to poezja istna! Nie przeszkadzało mi jednak z egzaltacją zachwycać się Tuwimem, ko...
Sam tytuł tomiku jest apostrofą do Najwyższego, jedno zdaniową modlitwą, prośbą, aby dar życia trwał jak najdłużej. I właściwie to jedno zdanie oddaje zawartość tej książki. Jej najważniejszym motywem są modlitwy, suplikacje, ale również dialogi, takie, które pozwalają podmiotowi lirycznemu tych wierszy oddać się w opiekę Stwórcy. Niezależnie od przeżytych nieszczęść, śmierci najbliższych, ale również ogólnie znanych tragicznych wydarzeń z historii naszej Ojczyzny. Dziś rzad...
Michał Proksza, urodzony 7 lipca 1970 roku w Zabrzu. Studiował filozofię i teologię na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie. Był też studentem na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Z zamiłowania wędrownik, każdą wolną chwilę poświęca na podróże. Lubi damskie towarzystwo, kino, muzykę i poezję. Pod wpływem wielu spotkań z literatami i poetami (m.in. Marcinem Hałasiem, ks. Janem Twardowskim, ks. Janem Sochoniem, o. Andrzejem Madejem) zaczął pisać wiersze i do...
Coś w moim sercu zamknięte dla świata,
nikt się nie dowie i Ty się nie dowiesz
jak pusta jest przestrzeń bez twojej obecności.
Czy ja zasługuję na wieczną młodość?
Coś się złamało,
smutek na mojej twarzy.
Może to była Twoja twarz?
To samo co w Twoich oczach
Co w moim sercu,
coś w moim otoczeniu,
jest puste.
Bartłomiej Gąsienica-Daniel urodzony w 1987 roku w Zakopanem, rodo-wity góral. Ukończył Technikum Hotelarskie, a później Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie. Hotelarz z zawodu i zamiłowania. Od najmłodszych lat zakochany w górach i ich przyrodzie. Człowiek o silnym charakterze, ale również ogromnej wrażliwości. Wrodzona duchowość sprawiła, że niewiele brakowało, a zostałby zakonnikiem. Ciekawość świata jednak zwyciężyła. Obecnie mieszka i tworzy w Londynie.
J a n O w c z a r e k, urodzony w 1959 r., zamieszkały w Jeleniej Górze u stóp Karkonoszy. Absolwent filologii polskiej i historii na Uniwersytecie Wrocławskim. Nauczyciel, przewodnik, krajoznawca. Członek Jeleniogórskiego Klubu Literackiego. Wydał pięć tomików wierszy (Kantyczka prowincjonalna, Chwila mistyczna, Kamyk znad morza, Pieśń o Ziemi i Wtedy zrozumiesz), tomik prozy Syberiada i inne opowiadania oraz szkice polonistyczne dla nauczycieli. Współautor kilku lokalnych a...
