Wymowniejsze niż słowa są uczucia, miłość do kobiety, której składane hołdy i wyznania są zgodne z romantyczną tradycją. Ale u Janusza Krzysztofa Waszaka ten piedestał, na który stawia swój obiekt uczuć , nie zawsze jest zgodny z wizerunkiem kobiety-anioła, często jest realistyczny, prawie szary i codzienny. Wszystko to w kontekście odliczanego czasu, wymiernej tęsknoty, przeczuwanych zagrożeń. Większość tych liryków to rodzaj czuciowego pamiętnika. Ale miłość u Waszaka, to n...
Romantyczny ukłon w kierunku tradycji. Mroczna , wręcz posępna atmosfera, którą tworzą nieokiełznane żywioły. Tak jawi się Izabelli Forsberg groźna i majestatyczna Północ, w pewnym sensie synonim naszej egzystencji. Tradycyjna forma wiersza tylko podkreśla i intensyfikuje te wszystkie otchłanie, trwogi, czy „przenikliwy zgiełk morskich głębin”. Ciekawa metaforyka, momentami stylizowana na stare skandynawskie pieśni. Tomik warty polecenia.
To zamknięte i powiązane kompozycyjnie opowieści kilku „czarownic”, kobiet w średnim wieku, o dużym doświadczeniu, zarówno zawodowym, jak i uczuciowym. To matki, synowe, żony, kochanki, których cykliczne spotkania, swoiste „sabaty”, mają na celu przewartościować ich dotychczasowe życie. Równocześnie są to nieudane próby zaklinania rzeczywistości, w której króluje hedonizm, seks, zdrada, nieumiejętność kochania partnera, swoich bliskich czy własnych dzieci. Powieść dobrze na...
W ostatnich latach swoim słowem krytycznym towarzyszę autorowi przy wydawaniu kolejnych dzieł, tak mocno związanych z Ziemią Świętokrzyską. Obliczyłem, że nasz pracowity poeta, na przestrzeni osiemnastu lat wydał czternaście zbiorów, tomik „W ferworze życia” jest piętnastym. Jest więc jubileuszowym wydaniem, można rzec „kryształowym”. Dlatego też „kryształowo” należy ten tomik ocenić, bogaty w swej treści i wymowie. Z tego co wiem autor ma napisanych ponad dwa tysiące tekstów...
Szczególny dar obserwacji, podpatrywanie bliźnich, komentowanie naszych wad, zachowań, lęków prawdziwych i urojonych. Autorka życzliwie pochyla się nad naszymi słabościami, nawet wtedy, kiedy jej satyryczne spojrzenie jest ostre, kiedy mamy do czynienia z zamierzoną deformacją opisywanych sytuacji czy dialogów. Równocześnie są to relacje, w których zawsze jest jakaś nuta refleksji, filozoficznego osądu. Takie właśnie kreacje stanowią istotę tej poezji, z jednej strony kabare...
Prześwietlić można wszystko, własne serce, serca innych, pacjenta czy Kosmos. W przypadku medycyny może to być znany powszechnie rentgen, ale również radioskopia czy rentgenogram. Autorka jest lekarzem i echa jej zawodu są obecne w tym tomiku, ale te odniesienia nie stanowią o istocie rzeczy. Są jedynie jej uzupełnieniem. Tytuł książki jest bowiem na tyle uniwersalny, że pozwala nam zastanowić się nad przypadłościami naszego losu. Ten los właśnie jest poddany szczegółowej ana...
Historia kobiecego serca, wrażliwego, otwartego na świat, który nie szczędził mu trudów i wyrzeczeń. Ta autobiograficzna poezja dotyka wielu tragicznych wydarzeń z życia autorki. To nie tylko choroby, nocne koszmary, zdrady, zawiedzione nadzieje, ale nieustanna walka o przetrwanie, łapanie równowagi z dnia na dzień, z sekundy na sekundę. Są w tej poezji piękne akcenty miłości macierzyńskiej, czasem ma się wrażenie, że to ona właśnie jest najważniejsza. Miłość w tym tomi...
Liryka autentyczna w swej wymowie, często oparta na faktach i dramatycznych wydarzeniach, jakie stały się udziałem autorki. Równocześnie jest to nieustanne łapanie równowagi, które w ujęciu podmiotu lirycznego, w jego wyznaniach czy deklaracjach, potwierdzają jedynie ustalony porządek dnia i nocy. Ta „rzeka życia” to równocześnie rozgoryczenie i wszechogarniający żal, ale i spełnienie. Są w tym tomiku tak urocze i delikatne utwory jak: Żegnaj czy Poranek. Te wspomnienio...
Jest w tym tomiku coś co zasługuje na szczególny szacunek. Mam na myśli uczucia, które są najważniejsze w tej liryce. Tytuły wierszy mówią już same za siebie: List do Ciebie, Czarne myśli, Zagubiona czy Głód miłości. Ta swoista kronika wyznań, miłosnych zaklęć , zauroczeń, ma na tyle silną wymowę, że ulegamy jej wykreowanym wydarzeniom, refleksją, specyficznej samotności. Jest to równocześnie kraina cierpienia, w której łzy, niepokój, upokorzenie czy bezduszność zajmują cen...
Tytułowe biel i czerń nie istnieją samoistnie. Przemieszczają się i relatywizują nasze doznania, uczucia czy postawy. Ale w ujęciu autora, to właśnie ten brak odróżnienia dobra od zła, jest największym zagrożeniem. Dlatego należy oddzielić ziarno od plew, pokazać, że takie działanie jest konieczne, bo ocala nasze nadzieje, niweluje lęki, pozwala żyć godnie i sprawiedliwie. Tomik jest w większości poświęcony takim właśnie zmaganiom. Ta swoista psychomachia znajduje odbicie ...
Romantyczne wiersze, czasem sentymentalne, ale niezmiennie urokliwe miłosne zaklęcia. Adresatem tych wierszy jest Kobieta, którą nie zawsze można nazwać Aniołem. Nie zmienia to faktu, że podmiot liryczny tych utworów śle swojej Muzie nieustanne pocałunki serca. Apostrofy, zaklęcia, podziękowania, zgodne z konwencją gesty i prośby o spełnioną miłość, wszystko to potwierdza, że punktem odniesienia tej liryki są uczucia, które nie podlegają przemijaniu. To równocześnie wewnęt...
Filozoficzna, subtelna i delikatna w swych rozpoznaniach liryka. Sugestywna walka o przetrwanie autentycznych wartości, w których nie ma miejsca na odczłowieczenie, na zamykanie – jak napisała poetka – duszy czy sumienia w areszcie. Nawet w sytuacjach intymnych, kiedy przysłowiowa łza, może stać się pretekstem do oskarżeń najbliższej osoby czy świata. Ciekawy jest również w tej poezji dyskretnie przemycany erotyzm, w którym królują nie tylko wspomnienia, oczekiwania czy ma...
Ten obszerny wybór utworów, to nie tylko liryki, próba ocalenia własnej tożsamości, ale podsumowanie otaczającego nas świata. Ja liryczne wielu wierszy wypowiada się bardzo ostro o ludzkiej podłości, znieczulicy czy chamstwie. Równocześnie autorka pochyla się nad losem upokorzonego człowieka czy dręczonego zwierzęcia. Taka postawa wynika z określonego systemu wartości ,który jest przewodnim motywem wierszy. Przejawia się to również w zaproponowanej poetyce. Dominuje klasyczna...
Książka zawiera siedem rozdziałów. Taki podział tomiku jest całkowicie uzasadniony, ponieważ autorka postanowiła zgrupować podstawowe motywy z którymi mamy do czynienia w tych lirykach. Stąd cała galeria barw i odcieni, portrety przypadkowo spotkanych ludzi, miejskie pejzaże, scenki rodzajowe z życia dużego miasta. To co zaskakuje, to gatunkowa różnorodność, wiersz publicystyczny, interwencyjny, ale równocześnie klasyczne dystychy, które są posłannikami apostrof do Boga. ...
Tomik „Znaki sprzeciwu” jest kolejną publikacją autorki. Wcześniej wydała trzy książki poetyckie: „Z tego, co zostaje” (1993), „Punkt widzenia” (1997), „Fotografie” (2002). Patrząc na daty wydania tych publikacji, widać wyraźnie, że każdą książkę przedziela dość długi czas. Ale w przypadku Barbary Jęczowej, ten czas tylko działa na korzyść autorki. Staranność, przemyślane pomysły, funkcjonalność słowa, oszczędność, wszystko jest to widoczne, nie tylko we wcześniejszych zbiora...
Czytając wiersze debiutantki, Moniki Buli doznaje się nieodpartego wrażenia, że wkraczamy do innego świata? Równoległej rzeczywistości? Alternatywnego życia? Takiego świata, w którym – jak napisał Miguel de Unamuno „Nieustające napięcie prowadzi do duchowych roztrząsań, do ciągłego analizowania siebie, do stałego przekopywania własnej duszy”.1 Ten świat kryje w sobie bogactwo unikatowych pamiątek przeszłości,dostępnych jedynie osobom wtajemniczonym?, empatycznym? potrafiącym ...
Nie każda miłość kończy się tragicznie. Ale w tym przypadku tak właśnie było. Autor nawiązuje do autentycznych wydarzeń, o których słyszał, i w tym sensie był ich uczestnikiem. Niemal w każdym utworze pojawiają się aluzje, dygresje, odniesienia. To one tworzą specyficzny klimat tych liryków, niedookreślony, zdeformowany, często groteskowy. Od strony kompozycyjnej, te deformacje są celowe, słowo ma podkreślić nierealność świata, który tylko z pozoru jest rzeczywisty. Bez w...
Debiutanci zazwyczaj – a mamy do czynienia z tzw. Szczęśliwie spóźnionym debiutem – zwykli ulegać przeświadczeniu, że okazują się na swej pozycji bezpieczni, samowystarczalni we wszystkim, czego tknie ich wychodząca z twórczych onieśmieleń ręka. To i sporo się im wybacza, na niejedno przymyka przysłowiowe oko, wszak w taryfie ulgowej tkwi zawsze odrobina nadziei, że „każdy początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie...” (Szymborska). „Czułość do...
Kazimierz Nowacki – urodził się na malowniczym Podlasiu. Już ponad czterdzieści lat przewraca kartki kalendarza w swojej kochanej Warszawie. Jest członkiem Stowarzyszenia Autorów Polskich, oraz grupy poetyckiej „Akant”. Jego dorobkiem poetyckim są tomiki Zatrzymać chwile, Strofy życia oraz publikacje w antologiach Dedykacje” i Boso po ściernisku. Prezentowany nowy tomik wierszy Kazimierza Nowackiego Spacery z Eurydyką jest podobny do parku, w którym niektóre wiersze przybier...
Literatura polega na pamięci. Poezja szczególnie jest na to podatna, wystarczy bowiem jakiś drobiazg, fragment pejzażu, przedmiot czy wydarzenie, a otwiera się, jak za pociągnięciem magicznej różdżki, zaczarowany świat, nie tylko wspomnień czy przywołań. Zaczyna się wartościowanie tego, co przeminęło, ale co również trwa nadal. Przeważnie jest to jakaś próba ocalenia, nie tylko swoich uczuć, ale i poglądów. Tak przyjętej perspektywie towarzyszy często przesłanie, swoisty deka...
Rzadko się zdarza taka konsekwencja w kreowaniu najbliższego sobie świata. Tego intymnego, w którym od czasu do czasu zawiruje łza, westchnienie czy tęsknota. Ta intymność, wyciszona, stanowi swoisty azyl, jest lekarstwem na bylejakość, chamstwo, niczym nieuzasadniony relatywizm. Ale równocześnie, z tego specyficznego schronienia, podglądany i oswajany jest świat niepowtarzalnego piękna i harmonii. Jakby spod powiek właśnie, przywoływana jest przyroda, jej niepowtarzalne wart...
Wykorzystując jeden z tytułów wierszy autora można by napisać, że cały tomik w dobrym znaczeniu tego słowa jest jak literacka kokaina. Z jednej strony jest to narkotyk, który ma uśmierzyć ból odczuwanej po swojemu rzeczywistości, z drugiej wykreowane światy czy sytuacje liryczne zaskakują bogactwem odniesień. Te odniesienia to nie tylko dialog z tradycją poetyckiego słowa, to również aluzje do mitów i konwencji kultury masowej, ruchów feministycznych, polityki, to równocześn...
