Poezja Wojciecha Karpińskiego opowiada świat, opowiada życie. Maluje przed nami obraz rzeczywistości pełnej małych cudów: cudem jest rosa, rzęsy dziewczyny w metrze, deszczowy dzień i białe skrzydła motyla. Wojciech Karpiński pochyla się nad codziennymi sprawami i sytuacjami, odsłaniając ukryte w nich piękno i głosząc przesłanie, że każda chwila może okazać się ważną i godną uchwycenia w słowach.
Oryginalny i przewrotny tytuł tomiku znajduje potwierdzenie w utworach. Najciekawsze są kreacje dwóch stron uczuciowego partnerstwa. Ona, Oblubienica, ma świadomość codzienności, która jest niecodzienna, podobnie jak „mieszkający w lesie zapach jesieni”. On, Oblubieniec, to nie tylko „rycerz na białym koniu”, którego się nie dało zatrzymać, ani rozbroić. Ten uczuciowy przekładaniec, te miłosne relacje są podstawowym motywem zbioru. Momentami zaskakującym w swych bezpretensjon...
Ten wybór zaskakuje swą bezpośredniością w wyrażaniu uczuć. To mówienie wprost w niczym nie narusza poetyckiej aury, wręcz odwrotnie, podmiot liryczny tych wierszy czaruje słowem, postawą, iście dżentelmeńskim traktowaniem swojego obiektu uczuć. Przewrotny tytuł tomiku udanie oddaje ten nieustający hymn na cześć miłości, bez względu na to, czy będą to krótkie formy pisane klasyczną frazą czy miniatury poetyckie prozą. Na obszarach tych dwóch gatunków autor porusza się z niew...
W jednym z wierszy poeta napisze, że „uczucie jest jak śnieg, puszyste, delikatne”. Ta piękna metafora stanowi przesłanie tej subtelnej liryki, w której króluje erotyk, oszczędny w obrazowaniu sugestywny, przemawiający swoją życiową prawdą i dramatem. To równocześnie opowieść o łapaniu równowagi po miłosnej porażce.
Tytuł tomiku nie jest wcale przewrotny i na wyrost. Tak jakoś w tej liryce jest, tak jakoś się staje, że to opiekuńcze muśnięcie czy trzepotanie anielskich skrzydeł jest namacalnie obecne. Czuje się je pod rozgwieżdżonym niebem czy pod słonecznymi promieniami. To dzięki nim można budować nić porozumienia z innymi , przeżywać miłość, pielęgnować przyjaźnie, jak pisze autorka budować mosty po których przemykają ludzkie uczucia. Tamara Mariola Tarasek jest poetką pejzażu, to w ...
Anna Lisowiec-Rolnik urodzona 12 września 1971 roku w Górze, w województwie dolnośląskim. Mieszka we wsi Grabowno. Od kilku lat samotnie wychowuje już dorosłe córki Martę i Aleksandrę. Od dziecka jest związana ze wsią. Dorastała pod okiem dziadków, chętnie pomagała im w gospodarstwie. Wychowała się wśród pięknych sadów, kolorowych łąk i pól. Kocha naturę. Interesuje ją wszystko, co piękne. Z tego czerpie też inspirację. Oprócz poezji pisze teksty piosenek, wierszowane bajeczk...
- Rozumiem, ale jak zacznę tam pracować to odpadają mi wszystkie fuchy, a bez nich to znowu nie wydolimy finansowo. Ponadto, z tego co wiem, to są pewne limity ilościowe przy przekraczaniu granicy, więc wiele tego nie przywiozę - odparł Mieczysław. - Przewieziesz tyle, że na wszystko wystarczy. Po miesiącu celnicy będą cię znać na pamięć i granicę będziesz przekraczał nawet bez pokazywania dokumentów, nie mówiąc o kontroli towaru. To po pierwsze. A po drugie. Fuchy może odpad...
Nie da się uciec od miłości. Jeśli jest prawdziwa, jest oddechem, zapachem, po prostu życiem. Nawet wówczas kiedy jest nieszczęśliwa, kiedy skazuje nas na rozpacz. Erotyki zamieszczone w tym tomiku są zaprzeczeniem egoizmu, ich adresatem jest ukochany mężczyzna, któremu podmiot liryczny tych wierszy życzy szczęścia, nawet wbrew własnemu bólowi serca.
Andrzej Żmuda
Pamięć należy chronić, pielęgnować i wzbogacać, nawet wówczas kiedy dotyka spraw i wydarzeń tragicznych, kiedy ból i rozpacz upominając się o swoje prawa podważają sens i godność ludzkiego istnienia. Dla poezji stanowi to naturalne źródło kreacji, przesłania, hamletowskich czy egzystencjalnych pytań, bez względu na stylistyczne ujęcia, takie czy inne nawiązanie do tradycji. W przypadku liryki Wioletty Czajczyńskiej jest podobnie. Rodowody jej wierszy są czytelne i oczywiste. ...
Wielkopolanka, absolwentka Politechniki Poznańskiej, od lat mieszka w Holandii gdzie założyła rodzinę. Mąż, Holender, już nie żyje, ma dwóch synów Toma i Nika. Jej tomik podzielony na cykle to nieustający hymn o powadze, pięknie i wartości życia. To życie jest lub bywa „wyszywane deszczem”, gdzie królują kryształowe łzy czy płaczące niebo. Jest w tej poezji dużo osobistych wątków, podkreślanie swojego rodowodu czy wzruszająca miłość do matki. Jest również trochę autorefleksj...
Wartości, które cenimy w życiu tylko pozornie są oczywiste. Niby wiemy, potrafimy je wymienić, a tek naprawdę, kiedy zaczynamy się nad nimi zastanawiać, dochodzą do głosu różne relatywizmy czy względności. Liliana Tokarska w swoim poezjowaniu nie zgadza się z takim oglądem świata, z takimi postawami. Dla niej miłość to miłość, dobro to dobro, a zło zawsze jest złem. A wszystko to w kontekście życia, które przecież jest, jak napisała, „kruche jak muszelka”. Klasyczna forma ty...
Pamięć jest szczególnym znakiem czasu, który przemija, ocala wydarzenia, myśli czy uczucia. Może to być samotność, przeżywana pokuta, zachwyt nad zachodzącym słońcem czy piękno zielonych pomarańczy. U Adama Moskala już same tytuły wierszy tworzą taką właśnie mozaikę. Każdy z elementów tej układanki jest przez autora starannie dobrany, po to, żeby mógł sam z siebie wzbogacać wizerunek otaczającego nas świata, pełnego tajemnic i odczuwalnej nostalgii. W jednym z wierszy Moskal...
Jest to cykl wierszy o miłości, która wbrew tytułowi książki nie jest, czy bywa od czasu do czasu. To przekorne wyznanie autorki ma jedynie podkreślić nieprzemijającą wartość cudu, jakim jest miłość. Już sam fakt możliwości kochania jest darem nie tylko serca, ale i Niebios, choć, tak naprawdę, miłość spełnia się wówczas kiedy jest odwzajemniona. Paulina Maria Kowalik podkreśla to wyraźnie, nawet wówczas kiedy jej narracja jest dramatyczna, a skala miłosnych wydarzeń zmienia ...
Najciekawsze są w tym tomiku erotyki, przewrotne, często jest to liryczny humor, jak choćby w tytułowym wierszu „Kęs”. Ale autor tylko pozornie żartuje, pod tą umiejętnością spojrzenia na siebie z dystansu kryje się dramat przeżywanego uczucia, choć równie dobrze można ten wiersz odczytywać jako grę słów, po to by rozbawić potencjalnego czytelnika. Ale nie to jest istotne, najważniejsza jest sprawność językowa, funkcjonalność słowa i rytmika. Rafał Wolschlager nawiązuje świad...
Pełna kolorystyki, zapachów i pięknych pejzaży poezja. Synestezyjne i oryginalne metafory, w których królują uczucia. Przemysław Zackiewicz jest poetą serca, jego pejzaże są nacechowane rytmem, oddechem, nie zawsze spełnionymi marzeniami. Na wyciągnięcie ręki jest „ciepły deszcz, który podpłynął do pokoju kołysząc trawę” czy „ melancholijne ciało umarłej jesieni, które pręży się jeszcze lodowym oddechem”. Cytaty można mnożyć. To kalejdoskop diamentów, czarodziejska luneta, k...
Są to liryczne wędrówki śladami wciąż obecnej w naszym życiu starożytnej Grecji. Autor wskazuje na źródła mitów i filozofii, komentuje poglądy największych mędrców, ich zachowania, postawy, formułowane sensy czy naukowe odkrycia. Przytacza anegdoty, zaskakujące wydarzenia, nie do końca historyczne fakty. Stąd też mamy portrety Talesa, Pitagorasa, Sokratesa czy Heraklita. Wszystko to napisane z pasją, z miłością do swoich bohaterów, tam gdzie to możliwe z nutką sarkazmu czy ir...
Tytułowa kropla symbolizuje świat, ludzi i ich doświadczenia życiowe. Oblicza tej kropli są różnorodne w której słońce sączy promienie, gdzie krew czy pot, cierpienie są wszechobecne. Ta poezja to równocześnie przestroga przed znieczulicą , degradacją uczuć, zanikiem kontaktów międzyludzkich. Takie obszary autorka nazywa „miejscami ograniczonymi”, gdzie samotność , uczuciowe deklaracje pozostają w sprzeczności, nawet nadzieja okazuje się bezpowrotnie nie do spełnienia. Czy...
Szary człowiek” – cóż naprawdę znaczy ten, tak często, nieraz bezmyślnie, wypowiadany, idiom? Kim jest – „szary człowiek”? Jednym z nas? Każdym? Niemalże moralitetowym everymanem? Poeta dopełnia go i odmienia – to „szary chłopiec”… Ale czy chłopiec może być „szary”? Młodość to przecież właśnie zaprzeczenie wszelkiej „szarości”, jakkolwiek by ją definiować, w jakiejkolwiek przestrzeni duchowej i historycznej by ją umieszczać. Młodość to – wtedy, gdy trwa, nie widzimy tego tak ...
Najważniejsze w tym wyborze są miniatury. Ten gatunek, któremu towarzyszy legenda, spory, zarówno teoretyczne, jak i praktyczne, jest jedną z najtrudniejszych form poetyckich. Przyjmuje różne postacie, może to być zapis wierszowany, ale również prozatorski. Sama etymologia tego literackiego, i nie tylko, bo malarskiego czy muzycznego pojęcia, mówi już sama za siebie. Na małej przestrzeni należy powiedzieć jak najwięcej. Czynili to dawni mistrzowie, którzy malując minią czy cy...
Od zawsze kochałem kwiaty za ich piękno, kolory, różnorodność oraz za to, że potrafią poprawić nastrój i wywołać uśmiech na twarzy. Te doskonale wytwory przyrody zawsze wzbudzają we mnie najwyższe doznania estetyczne, a fascynacja ich pięknem zostawia trwały ślad w moim sercu. Jestem szczęśliwym posiadaczem ogrodu i każdą wolną chwilę poświęcam na pielęgnację roślin – przede wszystkim właśnie kwiatów. Nie potrafię powiedzieć, które z nich podobają mi się najbardziej, czy te m...
Jest w tych utworach jakiś nie do końca uświadomiony lęk o losy świata, który jak echo, ciągle do nas powraca, zdeformowany i poraniony, okrutny i bezbronny, raz będąc katem, innym razem ofiarą. Ta refleksja dotyczy również dyskretnie dawkowanej przez podmiot liryczny tych wierszy intymności, która stanowi swoisty lek i przeciwwagę na otaczający nas relatywizm. Zaletą tego tomiku jest prostota, która przyciąga, pozwalając odkrywać podstawowe sensy, wartości i marzenia.
