eromski Stefan, pseudonimy Maurycy Zych, Józef Katerla (1864-1925), prozaik, dramatopisarz, publicysta. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Studia w Instytucie Weterynaryjnym w Warszawie przerwał 1888 z braku środków do życia. Następnie pracował jako guwerner w dworach szlacheckich, m.in. w Nałęczowie. Chory na gruźlicę, wyjechał 1892 do Szwajcarii, gdzie pełnił funkcję zastępcy bibliotekarza Polskiego Muzeum Narodowego w Rapperswilu.
Utwór powstał w 1890 roku. W okresie tym pozytywistyczne, wzniosłe hasła asymilacji Żydów uległy zatarciu. Narastała nieufność i wrogość wobec wyznawców judaizmu. Orzeszkowa, autorka rozprawy „O Żydach i kwestii żydowskiej” (1882) zdecydowała zwrócić się z apelem do pisarzy, by aktywnie sprzeciwili się haniebnej agresji. W 1890 wystosowała do Marii Konopnickiej list, w którym prosiła, by czy prozą, czy wierszem, napisz jedną lub dziesięć kartek, słowo Twoje wiele zaważy, u wi...
Dzieło Björnstjerne'a Martinusa Björnsona, norweskiego powieściopisarza, dramaturga, poety, publicysty. Zdobył międzynarodową popularność głównie opowiadaniami o tematyce wiejskiej. Nawiązywał do historii Norwegii i sag w dramatach i balladach. Z czasem jego poglądy zradykalizowały się w duchu pozytywistycznym i lewicowym. Odegrał ogromną rolę w norweskim ruchu narodowym, zmierzającym do oderwania kraju od Szwecji. Laureat Nagrody Nobla
Honore de Balzac - pisarz francuski, ojciec powieści realistycznej. Jako student prawa, porzucił naukę, by oddać się literaturze. Jeden z najbardziej pracowitych pisarzy w dziejach literatury, pozostawił około 100 powieści, w większości napisanych w latach 1829-1850, które złożyły się na monumentalny cykl zatytułowany "Komedia ludzka".
Jack London (właśc. John Griffith Chaney), amerykański pisarza przełomu XIX i XX wieku, autor powieści i opowiadań z wątkami autobiograficznymi. London miał niezwykle barwne życie. Samouk, był m.in. gazeciarzem, trampem, kłusownikiem, marynarzem, poszukiwaczem złota w Klondike i reporterem. Jako korespondent wojenny relacjonował konflikt rosyjsko-japoński w 1905 r. i wojnę domową w Meksyku. W jego twórczości często pojawia się motyw samotnej walki człowieka z panującym porz...
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
Twain Mark, właściwie Samuel Langhorne Clemens (1835-1910), pisarz amerykański. Samouk, wędrowny drukarz, pilot na Missisipi, poszukiwacz złota w Nevadzie, wreszcie dziennikarz. Odbył wiele podróży po Ameryce i kilkakrotnie odwiedził Europę, wyśmiewając dumę i wyrafinowanie kulturalne mieszkańców Starego Świata. Popularność jako pisarz zyskał z chwilą opublikowania humoreski O sławnej skaczącej żabie z Calaveras (1865).
Eliza Orzeszkowa to polska pisarka epoki pozytywizmu. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 roku. W wewnętrznych dokumentach komitetu nagrody występowała często jako Elise Orzeszko. Jej kandydaturę zgłosił Aleksander Brückner, ówczesny profesor uniwersytetu berlińskiego. Kandydatura uzyskała poparcie Alfreda Jensena, który w opracowaniach na temat jej twórczości stawiał ją pod niektórymi względami nawet wyżej od Henryka Sienkiewicza. ...
Franz Kafka (ur. 3 lipca 1883 w Pradze, zm. 3 czerwca 1924 w Kierling) – niemieckojęzyczny pisarz pochodzenia żydowskiego, przez całe życie związany z Pragą. W swoich powieściach stworzył model sytuacji zwanej sytuacją kafkowską i określanej w języku niemieckim za pomocą przymiotnika "kafkaesk", którego istotą jest konflikt zniewolonej jednostki z anonimową, nadrzędną wobec niej instancją. Deformacja groteskowa, niejednoznaczne, paraboliczne obrazy oraz poczucie zagrożenia i ...
Jaroslav Vrchlický, właśc. Emil Frída (ur. 17 lutego 1853, zm. 9 września 1912) - czeski poeta i dramaturg, krytyk, eseista i tłumacz. Pochodził z Louny, jego ojciec był kupcem. Uczył się w gimnazjum w Slaný (od 1862 r.), Pradze i Klatovech. Studiował filozofię, literaturę i kulturę romańskiego kręgu językowego na Uniwersytecie Karola w Pradze. Był redaktorem czasopisma "Lumír", na studiach założył towarzystwo lumirowców, którzy uznawali sztukę za najważniejszy przejaw ekspre...
Honore de Balzac - pisarz francuski, ojciec powieści realistycznej. Jako student prawa, porzucił naukę, by oddać się literaturze. Jeden z najbardziej pracowitych pisarzy w dziejach literatury, pozostawił około 100 powieści, w większości napisanych w latach 1829-1850, które złożyły się na monumentalny cykl zatytułowany "Komedia ludzka".
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
Dzieło Josepha Conrada. Joseph Conrad to angielski pisarz i publicysta polskiego pochodzenia, tworzący w języku angielskim. Problematykę powieści Conrada można określić jako psychologiczno-moralną. Akcja tych utworów przeważnie rozgrywa się na morzu, wśród marynarzy, w egzotycznej scenerii Oceanu Indyjskiego, jego wysp i archipelagów. Te specyficzne warunki życia na morzu stały się w jego powieściach doskonałym tłem dla rozważań na temat granic moralnych i etycznych. Conrad s...
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
