Tematem rozprawy jest autobiografizm filmowy, próba jego zdefiniowania oraz wyznaczenia głównych nurtów, z których się wywodzi (kina awangardy, undergroundowego oraz nowofalowego). Analiza postawy autobiograficznej twórcy zawartej w dziele wskazuje, że realizuje się ona przez wielogłosowy status „ja” autobiograficznego, reprodukcyjny charakter obrazu, fabularyzację oraz kreację. Ślad-trop, który autor pozostawia w filmie, zwraca się jednocześnie ku niemu samemu. Powtarzające ...
W całym cyklu GórFanka właśnie ta książka ma znaczenie szczególne. Opisuje bodaj najbardziej ambitny okres działalności naszej bohaterki, gdy zmagała się ona z trudnymi ośmiotysięcznikami w Karakorum - Broad Beak, Nanga Parbat czy K2. A były to czasy bezsprzecznie historyczne. Właśnie podczas tych wypraw dokonywano pierwszych kobiecych wejść na poszczególne szczyty, wtedy też rozgrywały się górskie dramaty, których Pani Ania była niejako naocznym świadkiem, jak sezon 1986 pod...
To jest książka o tych, którzy odeszli i o tych, co zostali. O ich bólu, lękach, cierpieniu, o tym, jak radzą sobie z pustką. Literacka stypa, podczas której zmarłych wspomina się dobrze, a mówią o nich ci, którzy ich kochali... Dochodziła godzina 10.41 (8.41 czasu polskiego). Siergiej Glinczenko, 38-letni pracownik warsztatu samochodowego, położonego przy polanie, obok lotniska Siewiernyj w Smoleńsku, sprawdzał olej w samochodzie. Mechanik słuchał radia. Lektor właśnie poda...
Książka ta powstała jako część projektu Filmowe ogrody Wojciecha Jerzego Hasa upamiętniającego dziesiątą rocznicę śmierci Reżysera. Została poświęcona tylko jednemu filmowi – „Sanatorium pod Klepsydrą”, którego scenariusz Wojciech Has oparł na motywach prozy Brunona Schulza. (…). Laboratorium czasu to filmoznawcze odczytanie Hasa, który czyta i wizualizuje prozę Brunona Schulza – to swoisty dialog dwóch artystycznych wrażliwości naznaczonych czasem przeżywanym i doświadczony...
Opowiadając o domu czy rodzinie, nie szukałem pretekstu dla prywatnej autobiografii. Intymny pamiętnik wyglądałby inaczej. Tutaj jedynym kryterium jest Śląsk, a raczej jego osobiste doświadczenie. Osobiste okruchy i ograbki nieuchronnie mieszają się z dyskursem współczesnej humanistyki, ale Lajerman nie jest ani traktatem, ani autobiografią, ani zbiorem esejów, ani tym bardziej postmodernistyczną bryją-hybrydą. Szukając „formy bardziej pojemnej”, spragniony jestem jakiejś „fo...
I kobiety, i mężczyźni potrzebują dziś wsparcia w zrozumieniu dziwnego świata, w którym żyją. Świata, który powoli przestaje być poligonem rywalizacji – w pracy, przestrzeni publicznej, domu – a staje się polem współpracy. W takim świecie liczy się kreatywność, zrozumienie i akceptacja, które płyną ze wspólnej energii mężczyzn i kobiet. Nie marnujmy więc tej energii. Wyzwólmy ją w sobie! Ta książka ma wspomagać kobiety (a przez to i mężczyzn) w życiu – i tym codziennym, zwykł...
Roman Warszewski - dziennikarz i pisarz, autor wielu książek, w tym kilku bestsellerów. Laureat prestiżowych nagród, niestrudzony globtroter, tropiciel zagadek przeszłości i znawca ceramiki prekolumbijskiej. Wielokrotnie przebywał w Ameryce Południowej i Środkowej, które zna jak własną kieszeń. W swych wojażach dotarł nawet na Wyspę Wielkanocną. Spotykał się i przeprowadzał wywiady z noblistami, terrorystami, dyktatorami, prezydentami i słynnymi szamanami. Tym razem Roman War...
Zbór angielskojęzycznych esejów poświęcony niedokończonemu cyklowi „Pieśń lodu i ognia” George’a R.R. Martina w kontekście literackiej tradycji średniowiecza. Czytelnik znajdzie tu teksty zawierające nowe, oryginalne tezy na temat sposobu, w jaki Martin wykorzystuje średniowieczne gatunki literackie, jak romans, saga, lub chanson de geste, oraz zabiegów używanych przez autora w celu osadzenia tychże w kontekście postmodernizmu. Książka w języku angielskim....
Słynne przemówienie francuskiej minister zdrowia Simone Veil z 26 listopada 1974, przedstawiające projekt ustawy o dobrowolnym przerywaniu ciąży (IVG). Uzupełnia je wywiad z Veil przeprowadzony 30 lat później przez Annick Cojean, dziennikarkę pisma "Le Monde". "Trzeba zobaczyć tę niewielką kobietę, pozbawioną całkowicie agresji, modulującą głos w bardzo spokojny, choć stanowczy sposób, gdy stawia czoła kilkuset mężczyznom, patrzącym na nią początkowo z pogardą lub wyraźnym le...
Pierwsza pozycja Wydawnictwa Wojciech Marzec z zakresu filmu i REKLAMY! Wydawnictwo poszerza zakres swoich czytelników o nowych… twórców reklam! Rynek twórców reklam stanowi równoległą gałąź w stosunku do twórców filmowych, wśród których wydawnictwo ma już ugruntowaną pozycję! Dlatego liczymy na poszerzenie odbiorców naszych książek o „ludzi reklamy”, którzy cierpią na brak literatury z tego zakresu. Reżyseria filmu reklamowego to pierwsza, i jak do tej pory jedyna, w Polsce ...
Twórczość naukowa Kazimierza Brauna weszła na trwałe do polskiej teatrologii. Jego nazwisko pojawia się na wielu obszarach: teorii teatru, praktyki, krytyki i historii. Wojciech Kaczmarek, Kazimierza Brauna Historia teatru Do grona tych, którzy przypomnieli Norwida w sposób najbardziej spektakularny (w tym wypadku chciałoby się powiedzieć „spektaklowy”) i ocalili jego pamięć dla potomnych, należy bez wątpienia profesor i reżyser Kazimierz Braun. Jest to najwybitniejszy i ...
Przenosząc na ekran scenariusz "Medium" moim zamiarem było stworzenie filmu grozy, wpisanego w konstrukcję filmu kryminalnego. Podjąłem taką próbę, w pełni zdając sobie sprawę, jak karkołomnym przedsięwzięciem jest połączenie obcych sobie gatunków - kryminału i horroru. Mimo tego zagrożenia uwierzyłem, że jest możliwe, aby horror
i kryminał dzięki jednorodnej wizualizacji warst narracyjnych przeniknęły się nawzajem i scaliły w jedność.
Jacek Koprowicz
Ze względu na burzliwą historię krajów hiszpańskojęzycznych, z których prawie każdy przechodził okres dyktatury, rodziły się w nich nurty teatralne i dramatopisarskie niemal nieobecne na innych obszarach kultury Zachodu. I nadal się rodzą. (…) Teatr hiszpańskojęzyczny „jest blisko” nas, wyrastał bowiem z tej samej tradycji, a jednocześnie „jest daleko”, gdyż w konsekwencji różnych uwarunkowań, zwłaszcza w XX wieku, zyskiwał coraz bardziej swoistą tożsamość. Fragment „Wstępu”...
Autor w książce wyraża swój stosunek do ludzi, instytucji i państw, czyli do wszystkiego, z czym przyszło mu się zetknąć i czasami zmierzyć. Jako syn więźniów Revensbrucku i Stutthofu w swoim życiu pozostawał wyczulony na sprawy rodaków. Obserwując bacznie wydarzenia w kraju i na świecie, uznał za stosowne się do nich odnieść. Swoim opisem PRL-u potwierdził, że rzeczywiście był to najweselszy barak socjalizmu. Wolną Polskę uznaje zaś za nie do końca spełniającą marzenia rodak...
Ten, który by przyjechał tutaj z paletą włoskiego pejzażysty, porzucić będzie musiał wszystkie słodkie kolory. Ziemia jest spalona słońcem, ochrypła od posuchy, ma kolor jasnego popiołu, niekiedy szarego fioletu lub gwałtownej czerwieni. [...] Przy drogach, na łagodniejszych wzniesieniach — dzika oliwka o wąskich, palczastych, ruchliwych liściach, zielonosrebrnych od spodu. Przy samej ziemi macierzanka, tymianek, mięta — aromaty upału. Między światłem i cieniem ostra, diamen...
Feministka na placu zabaw, niania w Nowym Jorku, intelektualistka wszędzie– a do tego działaczka Kongresu Kobiet i autorka Świata bez kobiet, książki przełomowej dla debaty o Polsce czasów transformacji. Agnieszka Graff, jedna z najbardziej wyrazistych publicystek ostatnich lat, opowiada historię polskiego ruchu kobiecego, pokazuje zderzenie amerykańskiego campusu z wschodnioeuropejskim „patriarchatem po Seksmisji”, rysuje mapę dylematów współczesnego feminizmu. Jestem stąd t...
"Na końcu języka" to opowieść o fascynujących zależnościach między językiem a polityką i kulturą. To podróż w czasie i przestrzeni: od starożytności, gdy Grecy na złość wszystkim zaczęli pisać od lewej do prawej, przez XIX-wieczną Warszawę w której 27 listopada 1900 roku Henryk Sienkiewicz wymyślił słowo „pocztówka”, aż po Związek Radziecki, gdzie popularnym imieniem był MELS (skrót od Marks-Engels-Lenin--Stalin). "Na końcu języka" pokazuje, że język potrafi zmieniać bieg his...
W książce zgromadzono felietony Krzysztofa Wroneckiego, które publikował od 2002 roku na łamach „Medium. Gazety Dolnośląskiej Izby Lekarskiej” pod pseudonimem „Wasz Bywalec”. Znany wrocławski kardiochirurg opisywał w nich życie kulturalne i towarzyskie Wrocławia. Obszarem jego zainteresowań stały się przede wszystkim miejscowe instytucje kultury i sztuki: opera, filharmonia, teatry, muzea, galerie i kina, a także środowisko artystyczne oraz wrocławski Klub Rotary z jego pożyt...
Czego w filmie szukają Anka i Wilhelm Sasnalowie czy Katarzyna Kozyra? Dlaczego Zbigniew Libera nakręcił pełnometrażowe dzieło, które pokazywany ma być w kinach, a nie tylko w przestrzeniach muzealnych i galeryjnych? Czy chodzi wyłącznie o większe budżety? A może zupełnie o coś innego? Kino–Sztuka to nowe zjawisko artystyczne, w ramach którego twórcy z pola sztuki współczesnej, zmieniają się w reżyserów pełnometrażowego kino fabularnego. Kręcą oni narracyjne, operujące emoc...
Zbiór studiów Włodzimierza Szturca jest wyrazem świadomości, że w dramacie ludzkiego życia najważniejsza staje się „scena ostatnia”. Autor z uwagą i wrażliwością przygląda się różnym tekstom artystycznym, by śledzić tropy zmagań z tanatycznym wyzwaniem. Pozostaje w kręgu swoich bliskich: książka ma charakter intymny. Poświadcza własną biografię przez doświadczenie i lekturę, tworzy przestrzeń spotkania z Księgą (Biblią, mitologiami, tradycjami teologicznymi i filozoficznymi) ...
Czym są wartości publiczne, cnoty i wartości demokratyczne? Czym jest arete i obywatelskość? O tym można poczytać w książce, którą Czytelnik trzyma przed sobą. Jest ona kontynuacją cyklu publikacji mającego na celu upowszechnienie idei demokracji oraz podstawowych zagadnień z nią związanych. Powodem jej powstania jest chęć zwiększania wiedzy obywatelskiej Polek i Polaków, a tym samym wzmocnienie ich postaw, co w konsekwencji pozytywnie wpłynie na polską kulturę polityczną....
Pisząc o swoim domu, o starych fotografiach, krzyżykach, akwarelach (…), Królikowski proponuje Czytelnikowi sposób, w jaki on ma spojrzeć na dom swój własny, na zbiory swoich rodzinnych pamiątek. Autor „Gawęd" zaprasza do gry z pamięcią, uczy jak z każdego przedmiotu wysnuć narrację, jak przypisać przedmiotom ich symboliczną wartość (…) Każdy tekst z tego zbioru może być tematem rozmowy o wielorakich związkach kultury materialnej z duchową. (…) Prosta literacka formuła gawęd,...
