Opis treści
Najnowsza powieść Janusza Muzyczyszyna, Zapomniany pamiętnik, to historia życia dwóch kobiet – matki i córki. Ich splątane ze sobą trudne losy poznajemy, przechodząc przez kolejne karty powieści. Nic nie jest tam proste ani jednoznaczne. Są pytania, a nie ma dobrych odpowiedzi.
Dlaczego dorosła córka Ola, która zdążyła już założyć własną rodzinę, tak nienawidzi matki? Co takiego wydarzyło się w życiu Jolanty, że rozpadło się jej małżeństwo, a potem straciła kontakt z córką? Czy uda jej się na nowo ułożyć swoje życie i czy znajdzie w kimś oparcie? Dlaczego zatrutym jabłkiem w ich relacji okazał się stary, dawno zapomniany pamiętnik Jolanty? Czy kobietom uda się kiedyś odbudować dawno zerwaną więź?
Odpowiedzi na te pytania znajdziecie, zagłębiając się w lekturze Zapomnianego pamiętnika. To, co spotkało bohaterów powieści, ich radości i dramaty, mogą przytrafić się i Tobie, pamiętaj o tym.
Zapomniany pamiętnik to trzecia już powieść Janusza Muzyczyszyna wydana przez Wydawnictwo WasPos. Podobnie jak Mój drugi brzeg (2019) i Droga 88 (2020), również ta utrzymana jest w konwencji powieści obyczajowej. Autor zgłębia umysły swoich bohaterów, szukając motywów ich postępowania, jednakże ich ocenę pozostawia czytelnikowi.
![Lubiewo. Nowe wydanie [2020]](https://woblink.com/media/cache/resolve/web_view_small/products/images/5f97cc747c4b5.jpeg)
madziara.malfoy 28-11-2020
madziara.malfoy 28-11-2020
Zapomniany pamiętnik Jola jest matką Oli. Nie dogadują się od zawsze . Fakt faktem są podobne ,ale jednak całkiem inne. Nie potrafią dojść do porozumienia, zbyt dużo je dzieli aby mogły się połączyć . Różni je styl życia i podejście do praktycznie wszystkiego. Są tak od siebie oddalone, że potrafią mijać się bez słowa nawet w domu . Matka od małego nie ma łatwego życia co odbija się na jej macierzyństwie . Nie dostała tez dobrego przykładu jaka powinna być prawdziwa mama, czego powinna nauczyć swoje dziecko i jak dać mu wystarczająco dużo miłości aby nigdy nie zwątpilo w uczucia matki . Tak zleciało jej dzieciństwo, pamięta wiele smutnych obrazów . Później studia, życie chwilą Alkohol w bardzo dużych ilościach, używki, kochankowie, imprezy i znajomi wzięły górę nad nauka . W ten sposób po semestrze zakończyła studia . Zostawia to na niej ślad tak duży ze sama ma do siebie obrzydzenie i żal , oczywiście tylko wewnętrznie . Ma pełno tajemnic o których nie wie nikt i pewnie sama chce o nich zapomnieć . Być może dlatego tyle razy próbowała odebrać sobie życie , że ludzie przestali się tym przejmować . Mam na myśli pokazywać, że się tym interesują. Ola przez to wszystko pragnie zamieszkać z ojcem . Rozwód rodziców był dla niej czyms bardzo uciążliwym.. Dlatego ona rownież jest bardzo zawzięta i uparta . Nie pokazuje zbyt często swoich dobrych cech Przez cały czas w jakim rozgrywa się akcja córka poznaje nowe sekrety matki . Dowiaduje się rzeczy ,które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego . A jednak Czy uda jej się z tym żyć normalnie? Czy zrozumie i pogodzi się z mamą? Czy będzie w stanie jej wybaczyć ? Zauważyłam jedną rzecz Ani matka ani córka nie chcą pokazywać uczuć . Wolą żyć z przekonaniem , że ich nie mają . To smutne, ale tak niestety jest . Może boją się, że będzie ich to zbyt wiele kosztować ?! Wyszło znakomicie dawno nie czytałam czegoś tak dobrego . Zakochałam się w tej powieści i pragnę jej więcej Naprawdę książka zmusza do przemyśleń Jest w niej bardzo dużo miłości jednak takiej ukrytej bo nigdy żadna bohaterka nie została jej nauczona . Styl pisania jest bardzo luźny i aż miło się czyta Mimo trudnych tematów jakie porusza . Wielkie Brawa dla autora Janusza Muzyczyszyna Uwielbiam pańskie pióro i mam nadzieje, że przyjdzie mi przeczytać więcej takich cudeniek Polecam serdecznie książkę ♥️
Opinia nie jest potwierdzona zakupem
Anna M 27-11-2020
Anna M 27-11-2020
„Zapomniany pamiętnik” to historia życia dwóch kobiet – matki i córki. Poznajemy ich trudne losy. Dorosła już córka Ola odnajduje pamiętnik matki sprzed lat. Co takiego w nim przeczytała, że tak bardzo znienawidziła matkę. Ich drogi rozeszły się już, kiedy była nastolatką. Nienawiść, którą nosi w sercu, nie pozwala jej nawet pomyśleć o przebaczeniu, co rzutuje na życie jej i rodziny. Czy uda im się kiedyś porozmawiać i odbudować zerwaną więź? Jolanta jest bohaterką z wieloma wadami i przeszłością, o której wolałaby zapomnieć. Dzięki tym cechom jest bardzo realna, a jej problemy bliskie naszym sercom. Jej postępowanie wydaje się naganne, ale gdy zgłębimy motyw, to już nie wszystko jest takie oczywiste. Autor zrobił mi dużą przyjemność zakończeniem, bo byłam nim zaskoczona. To nie jest banalna opowieść, to historia, która wzrusza, daje też nadzieję kobietom, które miały podobne przeżycia co bohaterka. Powieść czyta się płynnie i z dużym zainteresowaniem, poznamy życie obu kobiet. Dodatkowo wspomnienia z pamiętnika są pięknym powrotem do przeszłości z lat osiemdziesiątych. Przypomniane zostały czasy PRL-u i panujące wtedy zwyczaje. Ten czas wymagał od ludzi niebywałej kreatywności, by zdobyć nieosiągalne towary i utrzymać rodzinę. Nadzieję na lepszą przyszłość dawały zmiany, które zachodziły w tym czasie dzięki odważnym ludziom, którzy sprzeciwiali się obecnej władzy. To trudne życie pełne ograniczeń jest zapewne obce młodym ludziom i przypomnienie tamtych lat jest bardzo potrzebne. Janusz Muzyczyszyn zbudował ciekawych bohaterów i wzruszająca fabułę. Nie bał się poruszyć problemów, o których większość kobiet woli nie wspominać. Trudne relacje matki i córki zdarzają się w niejednej rodzinie. Tylko sposób radzenia sobie z nimi jest różny. Historia skłania do refleksji, przemyśleń, a także uświadamia nam, by nie oceniać, by szerzej spojrzeć na problem i dać szansę, bo błądzenie jest rzeczą ludzką.
Opinia nie jest potwierdzona zakupem