Zbiór lirycznych reportaży, portretów, bez względu na to, czy mamy do czynienia z dziećmi ze śląskich familoków, czy kibicem piłki nożnej. Tą różnorodną tematykę, ten szczególny dar obserwacji łączy jedno - szacunek i współczucie. To jest ten najważniejszy znak, który pozwala nam obcować, z poezją prostych słów i niewyszukanych metafor, która przemawia i trafia do nas swą życiową prawdą i mądrością
Czysta magia literacka i moc w piórze nie od parady! Przy czym widać, że poeta ma nie tylko bogatą duszę, żywe serce i barwną wyobraźnię, ale też solidny warsztat, przy pomocy którego potrafi wykuć ciekawe, nietuzinkowe metafory. Do tego potrafi zagrać emocjami zaklętymi między wersy. Tak, by i czytelnik na tym skorzystał, mogąc wziąć je pod swoją skórę. Oto metafizyka ludzka, nie zaś nadludzka i wzlatująca w bezmiar, ponad nieboskłon zrozumienia - jak to często się dziś zdar...
Mam na imię Matylda i mam piętnaście lat. Pochodzę z małej miejscowości pod Warszawą. Interesuję się zwierzętami, ale moją największą pasją jest pisanie. Moim ulubionym zwierzakiem jest chomik, więc stąd pomysł na książkę. Ta opowieść powstała, gdy miałam dziesięć lat, a moim marzeniem było jej wydanie. W końcu udało się ! Zaczynałam od pisania wierszyków, potem były blogi, aktualnie piszę w serwisie Wattpad. Najnowsze tytuły moich prac to „Młodszy brat";, „Sekret poszukiwa...
O tomiku Bartosza Fludera można przewrotnie napisać, że nie zawsze niebo nad głowa przemija. I tak, w pewnym sensie, jest. Ten tomik to skromny wybór kilkudziesięciu liryków, o różnej tematyce, motywach czy ideach. Z jednej strony będą to dramatyczne wydarzenia, dziejące się z dnia na dzień z drugiej przywoływane ponadczasowe wartości jakie zawiera Biblia, czy chrześcijańskie posłannictwo. Wszystko to jest komentowane przez autora, po to, by pokazać skomplikowany charakter ot...
Dominuje klasyczna poetyka, częste dystychy podkreślają śpiewność tej liryki, stanowią udane nawiązanie do tradycji polskiego wiersza. Najważniejszym motywem tej poezji jest wszechogarniająca miłość, zarówno ta matczyna, w której dominuje troska o dobro dzieci, jak i do ukochanego mężczyzny, życiowego partnera. Tej postawy nie potrafią zniszczyć tragiczne wydarzenia, śmierć najbliższych czy przysłowiowe „życiowe schody”. Zawsze bowiem będą to „schody do nieba”. Do tego zwykł...
Z jednej strony odnotowywane ze szczególną starannością słowa przejawy współczesnego marketingu, handlowego szaleństwa, uprzedmiotowienia człowieka, z drugiej podkreślenie jego niezależności, niepowtarzalnej misji, zarówno na płaszczyźnie duszy czy rozumu, jak i w sensie społecznym. Wszystko to zapisane jest lapidarnym, oszczędnym językiem. Często przywoływana przyroda, jej tradycyjnie pojmowane piękno i harmonia, służą poetce nie tylko do wyrażania uczuć. To również tak...
Motyw luster, w których dominuje mrok odbić wzajemnych, przeżywanych uczuć i marzeń. Tak przyjęta perspektywa pozwala autorowi tych dramatycznych liryków, nie tylko oswajać się z tym mrokiem, odzwierciedlać ból, ale równocześnie, już z dystansu, śledzić i opisywać stany swojego istnienia. To istnienie jest rozpisane na szereg uzupełniających się relacji, które korzystając ze swej autonomii, przekazują nie tylko gorzki smak życia, ale piękno otaczającego świata. Subtelne, w...
Konrad Puć urodził się w 1991 roku w Rzeszowie. Student Turystyki i Rekreacji na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W gronie znajomych znany jako: Elegancki młody człowiek.
Kontestuje zarówno "pop" i "kontr" kulturę. Jego ulubione słowo to: okamgnienie. Nie posiada smartfona ani zegarka. Z ironią patrzy na świat i pociesza się mottem: Głupi nie wie, że jest głupi.
Aneczka mieszka w tym mieście co Ty, na tej ulicy co Ty. Naprzeciwko twojego mieszkania, bądź domu. Jeśli jej nigdy nie widziałaś, to sobie wyobraź, a zobaczysz ukochaną albo znienawidzoną bohaterkę książki. Mieszka w dwupokojowym mieszkaniu, ale jeśli chcesz, żeby była bogata, może mieć pięć pokoi. Teraz wyobraź sobie jej pokój, może być taki jaki zechcesz by był. Jeśli nie masz żadnych pomysłów, to dam ci podpowiedź, myślę że może być zielony i żółty. Jeśli się właśnie nudz...
Okazuje się, że obok miłości ogromnie bliska jest naszej wrażliwości nadzieja, choćby ta złudna, pocieszająca chorych w utrapieniu. Nadzieja – dawniej mieszcząca się w miłosierdziu opiekuńczych „aniołów w czarnych i czerwonych aureolach”, co „wygładzały zmarszczki bólu / na pościeli”, w wierze w cud „ciepłego dotyku i dobrego słowa lekarza” – zawsze ważniejsza była od chłodnej procedury. Skończyła się bajka o tej bezpowrotnie minionej przeszłości, kiedy „Nikt nie zabijał nadz...
Trochę erotyków, ale takich które wpisują się w ogólny ogląd świata, w którym przyroda, obcowanie z nią stanowi swoisty lek na przypadłości losu. Niezależnie od choroby, lęków, braku nadziei. Równocześnie jest to nieustająca troska o odnajdywanie życiowego sensu, mimo dramatów, przysłowiowego rozdarcia czy wszechogarniającego smutku. Jednym z utworów poeta napisze, że „Smutek nie jest dowodem słabości / tylko pięknem kiedy oczy płoną /”. Polecam to piękno dawkowane słowo po s...
To mądre, uczuciowe, refleksyjne wiersze, czasem bardzo dramatyczne. Skromne w swym zapisie, w którym metafora jest oszczędna, nawet wtedy gdy popis erudycyjny, wiedza, nie mogą zrezygnować z pewnych ozdobników. Poetka używa często prozaizmów, poetyckie sensy wynikają niejako same z siebie. Te pozornie proste zdania dziwią się sobie, ale nie dla samego dziwienia, tylko po to by znaczyć. Bardzo piękne są też miniatury, w większości udane, dobrze puentowane. Tam gdzie trzeba p...
Dramatyczna, obrazoburcza liryka, w której króluje bunt, nie dla samego buntu, ale po to by ocalać podstawowe wartości, gdzie wiara w dobro i szlachetne posłannictwo człowieka wydają się być najważniejsze. To równocześnie symbioza miłości, tej jednostkowej, intymnej, w której spala się nie tylko zakochane serce i tej uniwersalnej do bliźniego. To także nasz świat wykreowany na miarę antycznej tragedii. Stąd częste aluzje, dygresje do mitologii czy historii Greków. Sugestywna,...
Poezja Wojciecha Karpińskiego opowiada świat, opowiada życie. Maluje przed nami obraz rzeczywistości pełnej małych cudów: cudem jest rosa, rzęsy dziewczyny w metrze, deszczowy dzień i białe skrzydła motyla. Wojciech Karpiński pochyla się nad codziennymi sprawami i sytuacjami, odsłaniając ukryte w nich piękno i głosząc przesłanie, że każda chwila może okazać się ważną i godną uchwycenia w słowach.
Oryginalny i przewrotny tytuł tomiku znajduje potwierdzenie w utworach. Najciekawsze są kreacje dwóch stron uczuciowego partnerstwa. Ona, Oblubienica, ma świadomość codzienności, która jest niecodzienna, podobnie jak „mieszkający w lesie zapach jesieni”. On, Oblubieniec, to nie tylko „rycerz na białym koniu”, którego się nie dało zatrzymać, ani rozbroić. Ten uczuciowy przekładaniec, te miłosne relacje są podstawowym motywem zbioru. Momentami zaskakującym w swych bezpretensjon...
Ten wybór zaskakuje swą bezpośredniością w wyrażaniu uczuć. To mówienie wprost w niczym nie narusza poetyckiej aury, wręcz odwrotnie, podmiot liryczny tych wierszy czaruje słowem, postawą, iście dżentelmeńskim traktowaniem swojego obiektu uczuć. Przewrotny tytuł tomiku udanie oddaje ten nieustający hymn na cześć miłości, bez względu na to, czy będą to krótkie formy pisane klasyczną frazą czy miniatury poetyckie prozą. Na obszarach tych dwóch gatunków autor porusza się z niew...
W jednym z wierszy poeta napisze, że „uczucie jest jak śnieg, puszyste, delikatne”. Ta piękna metafora stanowi przesłanie tej subtelnej liryki, w której króluje erotyk, oszczędny w obrazowaniu sugestywny, przemawiający swoją życiową prawdą i dramatem. To równocześnie opowieść o łapaniu równowagi po miłosnej porażce.
Tytuł tomiku nie jest wcale przewrotny i na wyrost. Tak jakoś w tej liryce jest, tak jakoś się staje, że to opiekuńcze muśnięcie czy trzepotanie anielskich skrzydeł jest namacalnie obecne. Czuje się je pod rozgwieżdżonym niebem czy pod słonecznymi promieniami. To dzięki nim można budować nić porozumienia z innymi , przeżywać miłość, pielęgnować przyjaźnie, jak pisze autorka budować mosty po których przemykają ludzkie uczucia. Tamara Mariola Tarasek jest poetką pejzażu, to w ...
Anna Lisowiec-Rolnik urodzona 12 września 1971 roku w Górze, w województwie dolnośląskim. Mieszka we wsi Grabowno. Od kilku lat samotnie wychowuje już dorosłe córki Martę i Aleksandrę. Od dziecka jest związana ze wsią. Dorastała pod okiem dziadków, chętnie pomagała im w gospodarstwie. Wychowała się wśród pięknych sadów, kolorowych łąk i pól. Kocha naturę. Interesuje ją wszystko, co piękne. Z tego czerpie też inspirację. Oprócz poezji pisze teksty piosenek, wierszowane bajeczk...
