W tym wyborze, podsumowującym bogaty dorobek twórczy, poeta często przywołuje grecką kalokagatię, której sens i przesłanie jest oczywiste. Przysłowiowy „zdrowy duch w zdrowym ciele” jest przywoływany przez Salę wielokrotnie. Snuje się jak nić przez większość jego utworów, otacza nas swym ciepłem i urodą, słowem wrażliwym na wysiłek i samozaparcie drugiego człowieka. Niezależnie od własnej, na pewno niełatwo osiągniętej pogody duszy.
Ciąg apostrof do obiektu uczuć. Erotyki pisane sercem, historia miłości odsłaniająca swoje tajemnice, zauroczenia i dramaty. Liryka śpiewna, zrytmizowana, wpadająca w ucho, którą można zaśpiewać czy w skrytości duszy, w intymnym skupieniu przytulić. To również dominujący pejzaż, przede wszystkim przyrody, często z romantycznym księżycem w tle. No i ten Wilk, synonim prawdziwego mężczyzny. Drapieżny, sprytny, kiedy trzeba potulny, umiejący się wkraść w łaski zakochanego w nim ...
Zaklinanie rzeczywistości. Tej, na wyciągnięcie serca i duszy, w której miłość odbija się, jak w lustrze, na różne sposoby. Raz to będzie wspomnienie, innym razem pamięć, która zabija nadzieję. Wszystko w kontekście doświadczeń, pragnień i oczekiwań. Sugestywne, bezpośrednie wyzwania i trochę filozoficznej refleksji.
Hymny, apostrofy do Miłości, którą autorka traktuje jako istniejący realnie byt. Można z nią prowadzić dialog, jak z przyjacielem do którego ma się zaufanie, nawet wówczas kiedy codzienne życie staje się trudne i skomplikowane, a uczucia dramatyczne. W tym tomiku Miłość przywiera różne maski i postacie. Raz jest spowiednikiem, który udziela rozgrzeszenia, kiedy indziej Absolutem, który jako sprawca dziejących się wydarzeń, powoduje nie tylko drżenie rąk czy szalone bicie serc...
Nieustające apostrofy do Boga, Jezusa Chrystusa, Matki Bożej i wielu świętych. Ten modlitewno-litanijny charakter tej liryki potrafi nie tylko wzruszyć. Przypomina nam o marnościach tego świata, o konieczności dbania o swoją godność, o ciągłej walce z pokusą grzechu. Tym zmaganiom towarzyszy zawsze nadzieja na odnowienie własnego człowieczeństwa, odkupienie i zbawienie. Sam Bóg jest postrzegany przez autorkę jako dobry i sprawiedliwy Gospodarz, z którym można nawet wybrać si...
Dominuje erotyk, choć nie zawsze gatunkowo czysty. W większości są to nie tylko zachwyty dotyczące piękna kobiecej duszy, czy krajobrazu, ale refleksje o przemijalności tego, co w życiu człowieka uchodzi za najważniejsze. To trzeci już tomik autora, w którym są obecne te same motywy, podobne zauroczenia.
Zbiór lirycznych reportaży, portretów, bez względu na to, czy mamy do czynienia z dziećmi ze śląskich familoków, czy kibicem piłki nożnej. Tą różnorodną tematykę, ten szczególny dar obserwacji łączy jedno - szacunek i współczucie. To jest ten najważniejszy znak, który pozwala nam obcować, z poezją prostych słów i niewyszukanych metafor, która przemawia i trafia do nas swą życiową prawdą i mądrością
Czysta magia literacka i moc w piórze nie od parady! Przy czym widać, że poeta ma nie tylko bogatą duszę, żywe serce i barwną wyobraźnię, ale też solidny warsztat, przy pomocy którego potrafi wykuć ciekawe, nietuzinkowe metafory. Do tego potrafi zagrać emocjami zaklętymi między wersy. Tak, by i czytelnik na tym skorzystał, mogąc wziąć je pod swoją skórę. Oto metafizyka ludzka, nie zaś nadludzka i wzlatująca w bezmiar, ponad nieboskłon zrozumienia - jak to często się dziś zdar...
Mam na imię Matylda i mam piętnaście lat. Pochodzę z małej miejscowości pod Warszawą. Interesuję się zwierzętami, ale moją największą pasją jest pisanie. Moim ulubionym zwierzakiem jest chomik, więc stąd pomysł na książkę. Ta opowieść powstała, gdy miałam dziesięć lat, a moim marzeniem było jej wydanie. W końcu udało się ! Zaczynałam od pisania wierszyków, potem były blogi, aktualnie piszę w serwisie Wattpad. Najnowsze tytuły moich prac to „Młodszy brat";, „Sekret poszukiwa...
Finis, to trzeci zbiór wierszy autora, po Ziarnie piasku (Poligraf 2014) i Fosforyzmach wieków (Sowello 2016). Pod pewnymi względami jest to tomik inny od poprzednich. Przede wszystkim za sprawą dominującej refleksji, nie tylko w odniesieniu do dzieciństwa czy młodości. To równocześnie nieustający dialog z samym sobą i wyznawanymi wartościami, ocalanie sensu i godności życia. Niech nas nie myli ten mroczny i melancholijny ton wielu utworów, to tylko kontekst, taki swoisty tun...
O tomiku Bartosza Fludera można przewrotnie napisać, że nie zawsze niebo nad głowa przemija. I tak, w pewnym sensie, jest. Ten tomik to skromny wybór kilkudziesięciu liryków, o różnej tematyce, motywach czy ideach. Z jednej strony będą to dramatyczne wydarzenia, dziejące się z dnia na dzień z drugiej przywoływane ponadczasowe wartości jakie zawiera Biblia, czy chrześcijańskie posłannictwo. Wszystko to jest komentowane przez autora, po to, by pokazać skomplikowany charakter ot...
Dominuje klasyczna poetyka, częste dystychy podkreślają śpiewność tej liryki, stanowią udane nawiązanie do tradycji polskiego wiersza. Najważniejszym motywem tej poezji jest wszechogarniająca miłość, zarówno ta matczyna, w której dominuje troska o dobro dzieci, jak i do ukochanego mężczyzny, życiowego partnera. Tej postawy nie potrafią zniszczyć tragiczne wydarzenia, śmierć najbliższych czy przysłowiowe „życiowe schody”. Zawsze bowiem będą to „schody do nieba”. Do tego zwykł...
Kolejny już w tym roku wydany tomik, tej interesującej, trochę romantycznej, trochę sentymentalnej poetki. Wybór liryków, w których jest miejsce na rozpamiętywanie przeszłości, przywoływanie wysyłanych i odbieranych listów, spóźnionych pocałunków czy sennych marzeń. Ale oprócz tych intymnych wyznań, ma się wrażenie, że autobiograficznych, tomik jest nieustającym hymnem na cześć, jak to określa autorka, „kolorów życia”, jego piękna, ale równocześnie dramatów i upokorzeń. Kla...
Z jednej strony odnotowywane ze szczególną starannością słowa przejawy współczesnego marketingu, handlowego szaleństwa, uprzedmiotowienia człowieka, z drugiej podkreślenie jego niezależności, niepowtarzalnej misji, zarówno na płaszczyźnie duszy czy rozumu, jak i w sensie społecznym. Wszystko to zapisane jest lapidarnym, oszczędnym językiem. Często przywoływana przyroda, jej tradycyjnie pojmowane piękno i harmonia, służą poetce nie tylko do wyrażania uczuć. To również tak...
Motyw luster, w których dominuje mrok odbić wzajemnych, przeżywanych uczuć i marzeń. Tak przyjęta perspektywa pozwala autorowi tych dramatycznych liryków, nie tylko oswajać się z tym mrokiem, odzwierciedlać ból, ale równocześnie, już z dystansu, śledzić i opisywać stany swojego istnienia. To istnienie jest rozpisane na szereg uzupełniających się relacji, które korzystając ze swej autonomii, przekazują nie tylko gorzki smak życia, ale piękno otaczającego świata. Subtelne, w...
Konrad Puć urodził się w 1991 roku w Rzeszowie. Student Turystyki i Rekreacji na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W gronie znajomych znany jako: Elegancki młody człowiek.
Kontestuje zarówno "pop" i "kontr" kulturę. Jego ulubione słowo to: okamgnienie. Nie posiada smartfona ani zegarka. Z ironią patrzy na świat i pociesza się mottem: Głupi nie wie, że jest głupi.
Aneczka mieszka w tym mieście co Ty, na tej ulicy co Ty. Naprzeciwko twojego mieszkania, bądź domu. Jeśli jej nigdy nie widziałaś, to sobie wyobraź, a zobaczysz ukochaną albo znienawidzoną bohaterkę książki. Mieszka w dwupokojowym mieszkaniu, ale jeśli chcesz, żeby była bogata, może mieć pięć pokoi. Teraz wyobraź sobie jej pokój, może być taki jaki zechcesz by był. Jeśli nie masz żadnych pomysłów, to dam ci podpowiedź, myślę że może być zielony i żółty. Jeśli się właśnie nudz...
Okazuje się, że obok miłości ogromnie bliska jest naszej wrażliwości nadzieja, choćby ta złudna, pocieszająca chorych w utrapieniu. Nadzieja – dawniej mieszcząca się w miłosierdziu opiekuńczych „aniołów w czarnych i czerwonych aureolach”, co „wygładzały zmarszczki bólu / na pościeli”, w wierze w cud „ciepłego dotyku i dobrego słowa lekarza” – zawsze ważniejsza była od chłodnej procedury. Skończyła się bajka o tej bezpowrotnie minionej przeszłości, kiedy „Nikt nie zabijał nadz...
Trochę erotyków, ale takich które wpisują się w ogólny ogląd świata, w którym przyroda, obcowanie z nią stanowi swoisty lek na przypadłości losu. Niezależnie od choroby, lęków, braku nadziei. Równocześnie jest to nieustająca troska o odnajdywanie życiowego sensu, mimo dramatów, przysłowiowego rozdarcia czy wszechogarniającego smutku. Jednym z utworów poeta napisze, że „Smutek nie jest dowodem słabości / tylko pięknem kiedy oczy płoną /”. Polecam to piękno dawkowane słowo po s...
To mądre, uczuciowe, refleksyjne wiersze, czasem bardzo dramatyczne. Skromne w swym zapisie, w którym metafora jest oszczędna, nawet wtedy gdy popis erudycyjny, wiedza, nie mogą zrezygnować z pewnych ozdobników. Poetka używa często prozaizmów, poetyckie sensy wynikają niejako same z siebie. Te pozornie proste zdania dziwią się sobie, ale nie dla samego dziwienia, tylko po to by znaczyć. Bardzo piękne są też miniatury, w większości udane, dobrze puentowane. Tam gdzie trzeba p...
Dramatyczna, obrazoburcza liryka, w której króluje bunt, nie dla samego buntu, ale po to by ocalać podstawowe wartości, gdzie wiara w dobro i szlachetne posłannictwo człowieka wydają się być najważniejsze. To równocześnie symbioza miłości, tej jednostkowej, intymnej, w której spala się nie tylko zakochane serce i tej uniwersalnej do bliźniego. To także nasz świat wykreowany na miarę antycznej tragedii. Stąd częste aluzje, dygresje do mitologii czy historii Greków. Sugestywna,...
