Opis treści
Ona miała powód, by zniknąć. On – by przestać czuć. Los skrzyżował ich ścieżki w mroźny, mikołajkowy wieczór...
Maks nigdy nie zaznał prawdziwego domu, a jego przeszłość – wczesna śmierć matki i dzieciństwo spędzone w sierocińcu – naznaczyła go na całe życie. Doświadcza tego choćby w relacjach ze swoją dziewczyną Magdą, pochodzącą z bogatej i wpływowej rodziny. Chłopak znajduje zrozumienie jedynie u starszego, samotnie mieszkającego mężczyzny, który powszechnie uchodzi za dziwaka.
Weronika żyje w toksycznym związku z Marcelem, starszym od siebie wykładowcą akademickim, który kontroluje każdy jej krok, a za iluzję szczęścia wystawia coraz wyższy rachunek. I to dosłownie! Tymczasem Weronika dramatycznie potrzebuje pieniędzy na leczenie chorej na porażenie mózgowe siostry.
Drogi tej dwójki przecinają się w grudniowy wieczór. Podczas spaceru nad Zalewem Zemborzyckim Maks zauważa stojącą na pomoście dziewczynę. Choć Weronika ma narzeczonego i kochających rodziców, czuje się najbardziej samotną osobą na świecie. Jej życie znalazło
ola_lifestyle 25-11-2025
ola_lifestyle 25-11-2025
Kierując się słowami Anny Ziobro, że „Drugi płatek śniegu” to lektura bardziej zimowa niż świąteczna, postanowiłam dziś właśnie podzielić się z Wami swoją opinią na jej temat. „Drugi płatek śniegu” okazał się jedną z tych książek, które od pierwszych stron budzą silne emocje. To nie jest zimowa historia „do kubka aromatycznej herbaty”, tylko opowieść o ludziach tkwiących w bardzo ciemnym miejscu. Autorka pokazuje nam, jak wygląda życie, kiedy człowiek zostaje sam z problemami, które dawno go przerosły. Maks dorastał bez rodziny i widać to w każdym jego ruchu. Z zewnątrz wydaje się poukładany, a w środku nosi chłód wyniesiony z dzieciństwa. Weronika natomiast żyje w związku, który odbiera jej spokój. Z każdym rozdziałem coraz łatwiej zauważyć, jak bardzo jest zmęczona udawaniem, że wszystko jest w porządku. Spotkanie tych dwojga nad zalewem wygląda jak chwila, po której już nic nie będzie takie samo… Ta powieść daje przestrzeń na trudne tematy. Nie ma tu ozdobników ani świątecznej słodyczy. Jest strach, poczucie utknięcia i zmęczenie, ale jest też miejsce na drobne gesty, które potrafią coś w tym życiu odmienić na lepsze. Jedna rozmowa, jedno spotkanie, czasem tyle wystarczy, żeby zobaczyć, że można zawrócić z bardzo złej drogi. Czytając tę powieść, łatwo wczuć się w sytuację, w jakiej znaleźli się Maks i Weronika. Anna Ziobro dobrze pokazuje, jak wygląda codzienność osób, które zbyt długo niosły swój ciężar w ciszy. Jednocześnie daje sygnał, że nawet w najgorszym momencie można trafić na kogoś, kto pomoże odbudować kawałek bezpieczeństwa. Podsumowując, „Drugi płatek śniegu” to książka o drugim starcie, o powolnym wracaniu do siebie i o tym, jak ważne jest, żeby w kluczowej chwili obok nas znalazł się ktoś uważny, kto będzie umiał słuchać, patrzeć i wyciągać wnioski, z których sami możemy sobie nie zdawać sprawy... Jeśli szukacie historii, która skłania do refleksji i zostaje w pamięci na dłużej, ta powieść jest dobrym wyborem na zimowy wieczór. Polecam gorąco!
Opinia nie jest potwierdzona zakupem