Twain Mark, właściwie Samuel Langhorne Clemens (1835-1910), pisarz amerykański. Samouk, wędrowny drukarz, pilot na Missisipi, poszukiwacz złota w Nevadzie, wreszcie dziennikarz. Odbył wiele podróży po Ameryce i kilkakrotnie odwiedził Europę, wyśmiewając dumę i wyrafinowanie kulturalne mieszkańców Starego Świata. Popularność jako pisarz zyskał z chwilą opublikowania humoreski O sławnej skaczącej żabie z Calaveras (1865).
Eliza Orzeszkowa to polska pisarka epoki pozytywizmu. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 roku. W wewnętrznych dokumentach komitetu nagrody występowała często jako Elise Orzeszko. Jej kandydaturę zgłosił Aleksander Brückner, ówczesny profesor uniwersytetu berlińskiego. Kandydatura uzyskała poparcie Alfreda Jensena, który w opracowaniach na temat jej twórczości stawiał ją pod niektórymi względami nawet wyżej od Henryka Sienkiewicza. ...
Franz Kafka (ur. 3 lipca 1883 w Pradze, zm. 3 czerwca 1924 w Kierling) – niemieckojęzyczny pisarz pochodzenia żydowskiego, przez całe życie związany z Pragą. W swoich powieściach stworzył model sytuacji zwanej sytuacją kafkowską i określanej w języku niemieckim za pomocą przymiotnika "kafkaesk", którego istotą jest konflikt zniewolonej jednostki z anonimową, nadrzędną wobec niej instancją. Deformacja groteskowa, niejednoznaczne, paraboliczne obrazy oraz poczucie zagrożenia i ...
Jaroslav Vrchlický, właśc. Emil Frída (ur. 17 lutego 1853, zm. 9 września 1912) - czeski poeta i dramaturg, krytyk, eseista i tłumacz. Pochodził z Louny, jego ojciec był kupcem. Uczył się w gimnazjum w Slaný (od 1862 r.), Pradze i Klatovech. Studiował filozofię, literaturę i kulturę romańskiego kręgu językowego na Uniwersytecie Karola w Pradze. Był redaktorem czasopisma "Lumír", na studiach założył towarzystwo lumirowców, którzy uznawali sztukę za najważniejszy przejaw ekspre...
Honore de Balzac - pisarz francuski, ojciec powieści realistycznej. Jako student prawa, porzucił naukę, by oddać się literaturze. Jeden z najbardziej pracowitych pisarzy w dziejach literatury, pozostawił około 100 powieści, w większości napisanych w latach 1829-1850, które złożyły się na monumentalny cykl zatytułowany "Komedia ludzka".
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
Dzieło Josepha Conrada. Joseph Conrad to angielski pisarz i publicysta polskiego pochodzenia, tworzący w języku angielskim. Problematykę powieści Conrada można określić jako psychologiczno-moralną. Akcja tych utworów przeważnie rozgrywa się na morzu, wśród marynarzy, w egzotycznej scenerii Oceanu Indyjskiego, jego wysp i archipelagów. Te specyficzne warunki życia na morzu stały się w jego powieściach doskonałym tłem dla rozważań na temat granic moralnych i etycznych. Conrad s...
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde (ur. 16 października 1854 w Dublinie, zm. 30 listopada 1900 w Paryżu) – irlandzki poeta, prozaik, dramatopisarz i filolog klasyczny. Przedstawiciel modernistycznego estetyzmu. Życie Oscara Wilde'a stało się podstawą do nakręcenia dwóch filmów fabularnych: Procesy Oskara Wilde'a (The Trials of Oscar Wilde, 1960) z Peterem Finchem w roli głównej i Wilde (1997) z Stephenem Fry'em.
Fragment: "- Antek! - krzyknęła Krysta, a krzyk ten, w pustym polu odbity, ocucił ją z jej martwoty. Ogromna jasność uderzyła w nią jak pożarna łuna. Zrozumiała teraz, że Antek wraca, że go na poprawkę puścili, że na Mosty idzie, że dziś jeszcze tu będzie. Wszystko, wszystko teraz zrozumiała. Jak w godzinę śmierci jasno się czyni konającemu od gromnicznej świecy, tak jej się teraz uczyniło jasno. Strach, strach, jak jasno!"
Artur Oppman pochodził z niemieckiej rodziny mieszczańskiej, która w 1708 przybyła do Polski z Turyngii. Napisał wiele utworów dla dzieci. Dzięki prostocie i melodyjności uczynił bajkę dla dzieci swoistym dziełem sztuki. Zajmował się również redagowaniem kalendarzy, almanachów i zbiorów poezji. Był członkiem Straży Piśmiennictwa Polskiego, troszczącej się o rozwój kultury i nieskazitelność polszczyzny a także członkiem honorowym Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich.
Następca tronu pewnej smutnej krainy traci rodziców. Przed śmiercią matka powierza go opiece swego dawnego wychowawcy. Ten wychowuje chłopca na niezwykłego człowieka, który jest w stanie odmienić całą krainę. Wspaniałe opowiadanie. Fanom "Tajemniczego ogrodu", spodoba mu się też ten krótki, acz treściwy utwór.
Gabriela Zapolska - dramatopisarka, prozaik, publicystka. 1882, po zerwaniu z rodziną i mężem, została aktorką, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i w galicyjskich zespołach wędrownych. 1889 wyjechała do Paryża, gdzie grywała drobne role w teatrzykach bulwarowych, od 1892 w Théâtre Libre A. Antoine'a, od 1895 także w modernistycznym Théâtre de l'Oeuvre. Po powrocie do kraju występowała m.in. w teatrach Krakowa i Lwowa. Od 1904 we Lwowie, zorganizowała wraz z drugim mężem...
Dzieło Kazimierza Bartosiewicza, księgarza, wydawcy, publicysty, historyka literatury, satyryka. Kazimierz Bartosiewicz byl współpracownikiem największych czasopism w Królestwie i Galicji, w których zamieszczał felietony historyczne i ekonomiczne oraz utwory satyryczne wierszem i prozą. Jako satyryk ośmieszał stańczyków i socjalistów.
Iwan Turgieniew (1818-1883), rosyjski pisarz. Studiował na uniwersytetach w Moskwie (1834-1837) i w Berlinie (1838-1841). Po powrocie do kraju zbliżył się do postępowych kół literackich skupionych wokół W.G. Bielinskiego, współpracował z demokratycznymi pismami Sowriemiennik i Otieczestwiennyje zapiski. Większość życia spędził za granicą, głównie w Baden-Baden (Niemcy) i we Francji, utrzymując ożywione kontakty z wybitnymi europejskimi pisarzami, a także z polityczną emigracj...
