Poezja i Dramat

Aldona Kopkiewicz – urodzona w 1984 roku w Szczecinie. Autorka esejów, bajek i poematu. Prowadzi Zakład Wróżbiarski „No Future”, w którym stawia katastroficzne taroty

Niniejszy tomik zawiera 102 wiersze ujęte w dwunastu rozdziałach. Tematyka utworów jest różnorodna, Czytelnik znajdzie tu zarówno satyry na ustrój PRL i ówczesnych dygnitarzy, utwory poświęcone Warszawie i Krakowowi oraz opiewające trudy zawodów takich jak górnictwo czy hutnictwo, jak i wiersze poświęcone szczęściu, rodzinie, religii, Kościołowi czy szeroko pojętej miłości do kobiet. Autor pisał swoje wiersze dyskretnie przez 37 lat, teraz zdecydował się na ich opublikowanie....

Jest to poniekąd tom o nieistnieniu/nieobecności i choć temat to bynajmniej nienowy, warto zwrócić uwagę, iż owa nieobecność jest niezwykle swoista, straszy i jednocześnie przyciąga. Podmiot wierszy nieobecności się nie obawia, penetruje martwe obszary niebytu, krajobrazy ziemi jałowej kunsztownie i z misterną precyzją; piętrzy znaki, szuka znaczeń, starając się sprowadzić to, co dotąd nieznane, do wyraźnej, symbolicznie odczuwalnej, poetyckiej metafizyki. Michał Piętniewicz...

Mój kruk zawiera przegląd twórczości literacko-muzycznej Krzysztofa Jaskuły z lat 1987-2014. Na tom składają się wybrane wiersze w języku polskim oraz angielskim, opowiadania jak Makaron w deszczu czy Akwarium, przekłady poezji Edgara Allana Poe oraz zapis nutowy kilku spośród blisko 200 skomponowanych przez Krzysztofa Jaskułę utworów. Niektórych z nich w wykonaniu Autora można posłuchać na stronie poświęconej książce.? Mój kruk nie kocha mych miłości i nie dba o to, kiedy j...

Urodzona w 1980 w Oświęcimiu. Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Śląskiego. Od dziesięciu lat miesza poza granicami kraju. Po ukończeniu studiów pracowała jako our pair we Francji, następnie wyjechała do Belfastu, gdzie imała się różnych zajęć – była kelnerką, barmanką, sprzątaczką. Od pięciu lat mieszka w Pradze, gdzie pracuje jako koordynator dla zagranicznej firmy. Publikuje wiersze, opowiadania, miniatury oraz bajki na literackich portalach Fabrica Liborum (nick ...

Zbiór wierszy-wspomnień, opowieść o miłości, a także o jej braku, zapis poetycki wzruszeń,
dni ważnych i zwykłych, świadectwo przeżywania świata, życia pośród ludzi, zachwyt nad pięknem przyrody – to wszystko znajdą ci, którzy wezmą do ręki ten tom wierszy, których pisanie autorka zaczęła ponad dziesięć lat temu. Jak sama wyznaje, wielką radością będzie dla niej, jeśli czytelnicy znajdą tam odrobinę siebie.

Po pięciu latach od wydania Pogłosu, poprzedniego tomiku Ewy Lipskiej, wybitna poetka proponuje Nowy — Czytnik linii papilarnych. Trzydzieści nowych, przejmujących i skłaniających do myślenia wierszy.
Ewa Lipska znajduje w konkretnych sytuacjach, często z pozoru błahych, punkt zaczepienia – wyrwę uniwersalizującą jej spostrzeżenie. Dzięki nieoczywistemu detalowi ujawnia w codzienności dodatkowy, zaskakujący wymiar.

Wiersze fantazjolubne to zbiór 25 utworów napisanych dla wszystkich, którzy lubią się zarówno pośmiać, jak i trochę sobie pomarzyć. Choć dominuje w nich satyra dotycząca codzienności, to możemy również spotkać wiersze ocierające się o świat fantazji. Nie brakuje też dwuznaczności. Treść takich wierszy jak "Ptaszek" czy "Ostra jazda" jest tak zawoalowana, że śmiało można pierwszy z nich zaliczyć do przyrodniczych, a drugi do motoryzacyjnych. Ale czy naprawdę o to w nich chodzi...

Tomik „Znaki sprzeciwu” jest kolejną publikacją autorki. Wcześniej wydała trzy książki poetyckie: „Z tego, co zostaje” (1993), „Punkt widzenia” (1997), „Fotografie” (2002). Patrząc na daty wydania tych publikacji, widać wyraźnie, że każdą książkę przedziela dość długi czas. Ale w przypadku Barbary Jęczowej, ten czas tylko działa na korzyść autorki. Staranność, przemyślane pomysły, funkcjonalność słowa, oszczędność, wszystko jest to widoczne, nie tylko we wcześniejszych zbiora...

Czytając wiersze debiutantki, Moniki Buli doznaje się nieodpartego wrażenia, że wkraczamy do innego świata? Równoległej rzeczywistości? Alternatywnego życia? Takiego świata, w którym – jak napisał Miguel de Unamuno „Nieustające napięcie prowadzi do duchowych roztrząsań, do ciągłego analizowania siebie, do stałego przekopywania własnej duszy”.1 Ten świat kryje w sobie bogactwo unikatowych pamiątek przeszłości,dostępnych jedynie osobom wtajemniczonym?, empatycznym? potrafiącym ...

Nie każda miłość kończy się tragicznie. Ale w tym przypadku tak właśnie było. Autor nawiązuje do autentycznych wydarzeń, o których słyszał, i w tym sensie był ich uczestnikiem. Niemal w każdym utworze pojawiają się aluzje, dygresje, odniesienia. To one tworzą specyficzny klimat tych liryków, niedookreślony, zdeformowany, często groteskowy. Od strony kompozycyjnej, te deformacje są celowe, słowo ma podkreślić nierealność świata, który tylko z pozoru jest rzeczywisty. Bez w...

Debiutanci zazwyczaj – a mamy do czynienia z tzw. Szczęśliwie spóźnionym debiutem – zwykli ulegać przeświadczeniu, że okazują się na swej pozycji bezpieczni, samowystarczalni we wszystkim, czego tknie ich wychodząca z twórczych onieśmieleń ręka. To i sporo się im wybacza, na niejedno przymyka przysłowiowe oko, wszak w taryfie ulgowej tkwi zawsze odrobina nadziei, że „każdy początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie...” (Szymborska). „Czułość do...

„Brudnopis” to drugi tom poetycki Cezarego Macieja Dąbrowskiego, będący dopowiedzeniem tematów, wokół których poeta zogniskował swój debiutancki tomik „Wiersze sercem pisane” (WFW, 2014). O czym jest „Brudnopis”? „Poprzez przeszłość, która w Nas trwa – która kształtuje przyszłość – wpływa na Nas, wpływa na to jak patrzymy na świat, jak oceniamy rzeczywistość. Poprzez obserwacje życia, czasów w których żyjemy, ciężkich czasów. Poprzez miejsce, jakie próbuje znaleźć w tych czas...

Ostatni tom serii prezentującej twórczość dramaturgiczną Sławomira Mrożka zawiera sztuki: "Policja, dramat ze sfer żandarmeryjnych" (1958); "Męczeństwo Piotra Ohey'a" (1959), farsę w trzech częściach, nagrodzoną w konkursie Teatru Telewizji; "Indyk" (1961), melofarsę w dwóch aktach, i cztery jednoaktówki: "Na pełnym morzu" (1961), "Karol" (1961), "Striptease" (1961), "Zabawa" (1962), "Kynolog w rozterce" (1962).

Najpełniejszy zbiór wierszy Poświatowskiej w jednym tomie daje wyjątkową okazję do obcowania z całością lirycznej twórczości poetki.

"Krańcowo niesentymentalna, a nawet nieromantyczna, wprowadza do poezji polskiej nowy element - motyw ciała uświęconego w misterium miłości i umierania" - Grażyna Borkowska

Piórka prawie wszystkie to pierwszy tak obszerny zbiór fraszek mistrza gatunku. Wydanie zawiera ponad dwa tysiące utworów i będzie najpełniejszym opublikowanym do tej pory zbiorem. Piórka prawie wszystkie zostały wzbogacone o fraszki z lat 1945 – 1970, publikowane dotąd jedynie w prasie, oraz o utwory odnalezione w archiwum autora. Fraszki zostały ułożone tematycznie.

Zdumiewające, ile światów pomieścić można w dziewiętnastu wierszach! Wiersze Szymborskiej uderzają nagromadzeniem szczegółów widzialnego i niewidzialnego świata, który jest źródłem nieustannego zdumienia. W każdym niemal wierszu kryje się bogactwo niespodzianek i odkryć.

Po z górą 2 latach przerwy od tomu „Powiedzieć. Cokolwiek” sanocki poeta proponuje nam nową książkę, nieco odmienną w tonie – tym razem przeplatane są tu różne formy/style – dużo tu elementów onirycznych, zabaw słownych, wspomnień, pamięci o szczegółach, drążenia tematu naszej „tożsamości” w przemijającym czasie czy też nawiązań do poszczególnych grafik ulubionego przez poetę Leszka Rózgi.

Na taką poezję z pewnością wielu czytelników czekało, zmęczonych tak częstymi dziś nieudanym lingwizmem i quasi-undergroundową formą. Nienarzucające się „ja” liryczne wierszy Magdaleny Stawowy-Żegalskiej, subtelny, nieco wycofany głos mówi rzeczowo i rozsądnie o świecie, o ludziach – ich codziennym życiu, lękach, odrzuceniu, starości, marzeniach i wyborach. Na zbiór złożyły się wiersze narracyjne, wiersze refleksyjne, a taże wiersze obrazki, w których malowany słowem obraz po...

Grażyna Bajer od 9 lat mieszka w Norwegii. Pisze od 13-go roku życia.
Tęsknota za Ojczyzną stała się inspiracją do napisania i wydania wierszy w tomikach:
Sercem pisane oraz Nie rzucim ziemi.
Uwieńczeniem marzenia o tęsknocie do Ojczyzny jest obecny tomik Mój dom.

To wybór najpiękniejszych, najciekawszych i najbardziej intrygujących myśli o miłości, autorstwa wybitnych artystów, myślicieli, polityków i innych znanych postaci.
Czasem, by wyrazić uczucie, brakuje słów, a wtedy warto sięgnąć po aforyzmy, które z właściwą sobie lapidarnością trafiają w samo serce, czyli prosto w serce.

To antologia najpiękniejszych dzieł liryki miłosnej.
Zbiór zawiera wiersze poetów tworzących w różnych epokach - od najdawniejszych po wiek XX. Znalazły się tam utwory, które niezmiennie od lat zachwycają, wzruszają i wywołują refleksję, a czasem uśmiech. Są różnorodne, lecz łączy je jedno - w subtelny i piękny sposób wyrażają uczucia, o których czasem trudno mówić prozą.
To wiersze dla zakochanych i nie tylko...

Marcin Jerzy Szałata urodzony 27 listopada 1981 w Zgorzelcu. Jest wegetarianinem. Ma rozliczne zainteresowania: pisanie, szachy, fotografia, żonglowanie, muzyka klasyczna - zwłaszcza Beethowen i Mozart, muzyka barokowa - Bach i Vivaldi. Lubi trenować jogging, wschodnie sztuki walki i jogę. Jak mówi o sobie, jest urodzonym marzycielem pragnącym żyć w lepszym świecie. Zadebiutował w 2012 roku tomikiem poezji "Życie mi".

Krótkie utwory zawarte w tej książce – co by o nich nie sądzić – nie pozostawiają czytelnika obojętnym. W zależności od jego wrażliwości mogą wzbudzić różne reakcje i emocje; na pewno skłaniają do refleksji nad ponadczasowymi i ważnymi dla wszystkich tematami: życia w relacji do ludzi i otaczającego świata, przemijania, cierpienia, choroby i śmierci. Mogą inspirować do stawiania pytań o sens istnienia, o wartość życia, które jest wyjątkowe, niepowtarzalne i jedyne dla każdego...