wa

Schyłek VI wieku naszej ery. Imperium Rzymskie dogorywa. Broni się jeszcze tylko stolica (miasto Rzym), oblężona po raz ostatni już przez plemiona barbarzyńców. Pierścień oblężenia przebija grupa straceńców, pragnąca odszukać mityczny "ostatni legion" (jedyny legion, który pono nie uległ barbarzyńskiej nawałnicy) i sprowadzić go pod mury Rzymu dla ocalenia miasta. Dowodzą tym elitarnym zespołem desperatów dwaj ludzie: konsul Valerianus i najlepszy żołnierz Rzymu, trybun Fulvi...

„Niniejszy zbiór tekstów - pisze we wstępie autor - jest wyprawą tysiąc lat wstecz i kilkoma postojami w drodze powrotnej”. Szkice o obrazoburcach, Casparze Davidzie Friedrichu, Williamie Blake’u, czy tytułowy, który „nie jest przedrzeźnianiem znakomitego eseju Zbigniewa Herberta” będą znakomitą czytelniczą przygodą nie tylko dla znawców sztuki.

„Tylko sobie nie myślcie, że są to jakieś błahe historyjki o zwierzętach. Wajrak potrafi opowiadać tak, że każde zdarzenie staje się ważne, dramatyczne i jedyne w swoim rodzaju. Taka umiejętność to dar rzadki, nie każdemu pisarzowi dany.” Wisława Szymborska  Dla zwierząt najważniejsza jest wolność. Ale czasem zdarza się nieszczęście, które pozbawia je szans przeżycia w przyrodzie. Adam i Nuria opiekują się rannymi i porzuconymi zwierzętami, uznając, że należy im pom...

Dopiero dziesięć lat po śmierci Tadeusza Kantora bracia Janiccy - wybitni aktorzy Cricot 2 - publikują swoje zeszyty, w których zapisywali, jak wyglądał dzień po dniu cricotowski „tryb życia w dyscyplinie dyktowanej i zdeterminowanej pracą twórczą” (z listu Kantora do aktorów). Obserwując stosunki panujące między członkami zespołu i reżyserem, autorzy odsłaniają, w jaki sposób Kantor wykorzystywał prywatne życie aktorów do tworzenia pełnowymiarowych bohaterów swojego teatru. ...

„W swoim życiu szukam teologii bardziej wyrozumiałej, bardziej ludzkiej, bliższej doświadczeniu ludzi. Boję się teologii wpędzającej ludzi w rozpacz, serwującej ludziom beznadzieję, trwogę, lęk przed Bogiem. Boję się teologii lamentującej nad ludzkimi grzechami, osądzającej ludzi i nie mającej dla nich słów pocieszenia. (...) Jeżeli chodzę nad przepaściami wiary, to unoszą mnie nad nimi skrzydła nadziei. Ona mówi: Bóg jest większy niż nasza wiara”. Tak o swojej pracy i swoi...